Ludwik Tyszko
Dziekan | |
Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1874 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 lutego 1937 |
Miejsce pochówku | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
30 maja 1898 |
Odznaczenia | |
Ludwik Tyszko (ur. 12 grudnia 1874 w Kownie, zm. 9 lutego 1937 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, proboszcz Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 12 grudnia[1][2] 1874 w Kownie. W Kownie ukończył gimnazjum i Seminarium Duchowne. 30 maja 1898 otrzymał święcenia kapłańskie i został duchownym rzymskokatolickim. Przez trzy lata pracował w Iłukszcie na stanowisku prefekta szkół państwowych, w 1901 został prefektem w szkole rolniczej w Johaniszkielach. Od 1907 był proboszczem parafii w Łauksodziach, od 1910[3] do 1918 w Belmoncie. 1 września 1919 wstąpił do służby duszpasterskiej Wojska Polskiego. Jako kapelan brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[4]. Pełnił funkcję dziekana Wojska Litwy Środkowej gen. Lucjana Żeligowskiego. Awansowany do stopnia proboszcza (podpułkownik) ze starszeństwem od 1 czerwca 1919[5] (na liście starszeństwa z 1924, 1928 był zweryfikowany z lokatą 1)[6]. W 1923 posługiwał w szefostwie duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie, którym kierował ks. dziekan Jan Idec[7][8]. W 1928 został przydzielony do Korpusu Ochrony Pogranicza[9]. Z dniem 1 maja 1930 został przeniesiony z KOP na stanowisko dziekana Okręgu Korpusu Nr IV[10][11], następnie starszym kapelanem Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. Z dniem 30 listopada 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[12]. Pracował w charakterze kapelana Szpitala Wolskiego oraz posługiwał w Kościele św. Wawrzyńca w Warszawie.
Zmarł 9 lutego 1937 w wieku 64 lat i w 38 roku kapłaństwa. Pochowany 12 lutego 1937 na cmentarzu Wolskim w Warszawie[13].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych[14]
- Złoty Krzyż Zasługi (7 listopada 1928)[15]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[14]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[14]
- Krzyż „Pro Ecclesia et Pontifice” (Watykan)[14]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wiktor Cygan: Wykaz kapelanów, służących czynnie lub w rezerwie w WP w okresie pokojowym w latach 1923–1939 (P-T). ordynariat.wp.mil.pl, 2011-03-01. [dostęp 2015-11-16].
- ↑ W Roczniku Oficerskim 1928: 30 listopada.
- ↑ Czynności Ordynarjatu. Z djecezji Żmudzkiej. „Dwutygodnik Djecezjalny Wileński”. Rok I (Nr 10), s. 148, 22 maja (4 czerwca) 1910 r.. Wilno: Ks. Stanisław Maciejewicz. [dostęp 2023-01-11].
- ↑ Zbigniew Kępa: Spis księży kapelanów z okresu wojny polsko-rosyjskiej 1920 r. cz. I (S-Z). ordynariat.wp.mil.pl, 2011-07-28. [dostęp 2015-11-16].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1425.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 1296.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 82.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 45.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 893.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930, s. 223.
- ↑ "Łódź w Ilustracji", 17 V 1931, nr 20, s. 3: w grupie wychowanków „Sierocińca” dla dzieci po poległych żołnierzy Wojska Polskiego w Łodzi, przy ul. Marysińskiej 100; foto z 5.05.1931.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 346.
- ↑ Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 41, s. 8, 1937-02-10.
- ↑ a b c d Tyszko Ludwik ks. płk (1874–1937), kapelan, proboszcz, dziekan Wojska Polskiego [online], archiwum-ordynariat.wp.mil.pl [dostęp 2023-01-11] .
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 262, poz. 641 „za zasługi na polu pracy duszpasterskiej w Korpusie Ochrony Pogranicza, oraz pracy kulturalno-oświatowej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Duchowni archidiecezji warszawskiej
- Kapelani Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej
- Ludzie urodzeni w Kownie (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na cmentarzu Wolskim w Warszawie
- Polacy odznaczeni Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice
- Proboszczowie Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1874
- Wojskowi Litwy Środkowej
- Zmarli w 1937