Malatycze
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
![]() Kościół św. Stanisława w Malatyczach (ilustracja z dzieła L. Chodźki z 1846-47 r. - rycina W. A. le Petita[1]) | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
+375 2241 |
Kod pocztowy |
213490[2] |
Tablice rejestracyjne |
6 |
Położenie na mapie obwodu mohylewskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9d/%D0%9A%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0_%E2%84%96_2_%D0%BA_%D1%81%D1%82%D0%B0%D1%82%D1%8C%D0%B5_%C2%AB%D0%94%D0%BE%D0%B1%D1%80%D0%BE%D0%B5%C2%BB._%D0%92%D0%BE%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%D1%8D%D0%BD%D1%86%D0%B8%D0%BA%D0%BB%D0%BE%D0%BF%D0%B5%D0%B4%D0%B8%D1%8F_%D0%A1%D1%8B%D1%82%D0%B8%D0%BD%D0%B0_%28%D0%A1%D0%B0%D0%BD%D0%BA%D1%82-%D0%9F%D0%B5%D1%82%D0%B5%D1%80%D0%B1%D1%83%D1%80%D0%B3%2C_1911-1915%29.jpg/245px-%D0%9A%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0_%E2%84%96_2_%D0%BA_%D1%81%D1%82%D0%B0%D1%82%D1%8C%D0%B5_%C2%AB%D0%94%D0%BE%D0%B1%D1%80%D0%BE%D0%B5%C2%BB._%D0%92%D0%BE%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%D1%8D%D0%BD%D1%86%D0%B8%D0%BA%D0%BB%D0%BE%D0%BF%D0%B5%D0%B4%D0%B8%D1%8F_%D0%A1%D1%8B%D1%82%D0%B8%D0%BD%D0%B0_%28%D0%A1%D0%B0%D0%BD%D0%BA%D1%82-%D0%9F%D0%B5%D1%82%D0%B5%D1%80%D0%B1%D1%83%D1%80%D0%B3%2C_1911-1915%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bf/Malaci%C4%8Dy%2C_%C5%9Aviatoha_Stanis%C5%82ava._%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D1%8F%D1%86%D1%96%D1%87%D1%8B%2C_%D0%A1%D1%8C%D0%B2%D1%8F%D1%82%D0%BE%D0%B3%D0%B0_%D0%A1%D1%82%D0%B0%D0%BD%D1%96%D1%81%D0%BB%D0%B0%D0%B2%D0%B0_%281900%29.jpg/245px-Malaci%C4%8Dy%2C_%C5%9Aviatoha_Stanis%C5%82ava._%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D1%8F%D1%86%D1%96%D1%87%D1%8B%2C_%D0%A1%D1%8C%D0%B2%D1%8F%D1%82%D0%BE%D0%B3%D0%B0_%D0%A1%D1%82%D0%B0%D0%BD%D1%96%D1%81%D0%BB%D0%B0%D0%B2%D0%B0_%281900%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/14/Malaci%C4%8Dy._%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D1%8F%D1%86%D1%96%D1%87%D1%8B_%28M._Astankovi%C4%8D%2C_1905%29.jpg/245px-Malaci%C4%8Dy._%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D1%8F%D1%86%D1%96%D1%87%D1%8B_%28M._Astankovi%C4%8D%2C_1905%29.jpg)
Malatycze (biał. Маляцічы, Malaciczy; ros. Молятичи, Molatyczi; hist. Malatycze[3][4], Małatycze[5], Molatycze[6][7]) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mohylewskim, w rejonie krzyczewskim; centrum administracyjne sielsowietu.
Geografia i transport[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość położona 25 km na północny zachód od Krzyczewa, 129 km od Mohylewa, 16 km od stacji kolejowej Krzyczew I na linii Rosław I – Mohylew I i Orsza Centralna – Uniecza. Leży nad Czarną Natopą[8], prawym dopływem Soży.
W pobliżu znajdują się przystanki kolejowe Czornaja Natapa i Malaciczy, położone na linii Orsza - Uniecza.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość wzmiankowana w 1622 r. jako należąca do Aleksandra Kamińskiego[3], w województwie mścisławskim. Kolejnymi właścicielami tutejszych dóbr byli Jan Kamiński (w 1647 r. otrzymał przywilej na tutejsze mostowe), Włodzimierz Dadźbóg Kamiński (w 1676 r. ufundował tutejszy klasztor dominikanów), Katarzyna z domu Kamińska i Michał Siesiccy, Katarzyna z Zygmuntowiczów i Jan Zemboccy (po zakupie w 1681 r.), Makowieccy (w tym Katarzyna z Zubowskich i Antoni Makowieccy, którzy w sprzedali Malatycze Mikołajowi Łopacińskiemu w 1763 r.), Łopacińscy (Mikołaj, jego syn – Jan Nikodem – oraz brat tego ostatniego – Tomasz, od 1773 r.). Tomasz Łopaciński sprzedał w 1778 r. Malatycze Siestrzeńcewiczowi, a spadkobiercy tego ostatniego – Florianowi Porębskiemu. W 1859 r. miejscowość została zlicytowana za długi i nabył ją Alojzy Boguszewski[3][a].
W okresie wielkiej wojny północnej, 30 sierpnia?/10 września 1708 r., rozegra się tu bitwa (slaget vid Malatitze, сражение при Добром) ), w której wojska rosyjskie Michaiła Michajłowicza Golicyna Starszego pokonały mniej liczne oddziały szwedzkie gen. Carla Gustafa Roosa.
Po I rozbiorze (1772) znalazły się w granicach Imperium Rosyjskiego.
W 1784 r. Malatycze wspominane są jako miasteczko[3].
Po powstaniu listopadowym zamknięto klasztor dominikanów w Malatyczach, zaś kościół św. Stanisława zamieniono na cerkiew prawosławną.
W XIX w. Malatycze leżały w powiecie czerykowskim guberni mohylewskiej[3].
Na początku XX w. były siedzibą gminy (wołosti) i liczyły 62 domy drewniane zamieszkane przez 327 osób, w tym 139 żydów. Znajdowały się tu murowana cerkiew, bożnica, zarząd gminy, szkoła, szpital wiejski, folusz i młyn. Tutejsze dobra od r. 1859 należały do Boguszewskich[8].
W okresie międzywojennym miejscowość należała do BSRR, z okresową przynależnością do RFSRR (16 stycznia 1919 – 1924). W sierpniu 1919 r. wybuchło tu nieudane powstanie antybolszewickie.
W 1934 r. doszczętnie zniszczono tutejszy kościół (wcześniej zamieniony na cerkiew).
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wg Słownika geograficznego Królestwa Polskiego: pułkownik inżynierów, najprawdopodobniej[9] tożsamy z teściem ostatniego ministra imperatorskiego dworu , Adolfa Andreasa Woldemara Freedericksza .
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kościół św. Stanisława w Malatyczach. polona.pl. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ Почтовые коды РБ. Справочник Адресов. ex.belpost.by/addressbook/. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ a b c d e Malatycze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 942 .
- ↑ Dziedzictwo kulturowe po klasztorach skasowanych na ziemiach dawnej Rzeczpospolitej oraz Śląsku w XVIII i XIX w.: losy, znaczenie, inwentaryzacja. pw.kasaty.pl. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ Małatycze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 29 .
- ↑ Johan D. Hultman: O panowaniu Karola XII, króla Szwecji. Wojciech Krawczuk (tłum. i oprac.). Kraków: Wydawnictwo Eternum, 2015, s. 124, seria: Źródła do dziejów relacji polsko–szwedzkich. ISBN 978-83-940237-4-4. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ Heinz Guderian: Wspomnienia żołnierza. Jerzy Nowacki (tłum.). Warszawa: Bellona, 2008, s. 191. ISBN 978-83-11-09693-6. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ a b Malatycze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 294 .
- ↑ Графиня Фредерикс Ядвига Алоизовна. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).