Marcin Andziak
podkomisarz | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1918–1940 |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Marcin Andziak (ur. 11 listopada 1897 w Radomiu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, podkomisarz Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Kazimierza i Marii z Szymczaków. W 1918 służył w Dowództwie Głównym Wojskowej Straży Kolejowej oraz w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. W 1920 walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej w szeregach 5 pułku piechoty Legionów. Później zajmował się ochroną wschodnich granic II Rzeczypospolitej. Posiadał przydział w rezerwie do 28 pułku piechoty. W latach 20. i 30. XX wieku pełnił służbę w Okręgu II Policji Państwowej w Łodzi. Ukończył szkolenie w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu. Na podporucznika został awansowany ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas w grupie oficerów wojska „pełniących służbę w Policji Państwowej w stopniach oficerów PP”[2].
Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim[1].
Marcin Andziak był żonaty z Bronisławą z domu Simon, z którą miał trzy córki: Krystynę, Blandynę i Bronisławę[1].
4 października 2007 roku Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Władysław Stasiak mianował go pośmiertnie na stopień komisarza Policji Państwowej[3].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[4]. Oba awanse zostały ogłoszone 10 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej - pośmiertnie 1 stycznia 1986
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Tarczyński i in. 2000 ↓, s. 263.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 51, 898.
- ↑ Decyzja Nr 89 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 października 2007 roku nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Marek Tarczyński i inni, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000, ISBN 83-905590-7-2 [dostęp 2016-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-01] .
- Ludzie urodzeni w Radomiu
- Policjanci związani z Łodzią
- Odznaczeni Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 r.
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Podkomisarze Policji Państwowej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1940
- Podporucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Wojskowi związani z Łodzią