Marek Maruszyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Maruszyński
generał brygady w st. spocz. generał brygady w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

6 marca 1946
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1965–2006

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

• Wojskowa Akademia Medyczna w Łodzi
• WAT
• Centralny Szpital Kliniczny WAM
• WIM

więcej patrz tekst

Stanowiska

• lekarz stażysta
• lekarza ambulatorium
• asystent, adiunkt
• docent
• kierownik Kliniki Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej i Naczyniowej
• krajowy konsultant w dziedzinie chirurgii
• dyrektor Wojskowego Instytutu Medycznego
• delegat Polski w stałym komitecie NATO
• radca MON

więcej patrz tekst

Późniejsza praca

• kierownik Kliniki Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej i Naczyniowej
• kierownik Kliniki Chirurgii Naczyniowej i Endowaskularnej
• Konsultant Krajowy ds. obronności Wojskowej Służby Zdrowia

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal „Milito Pro Christo” Medal Komisji Edukacji Narodowej Komandoria Missio Reconciliationis
Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1950–1986) Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
prof. dr hab. n. med. Marek Maruszyński
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1946
Kraków

profesor nauk medycznych
Specjalność: chirurgia onkologiczna, naczyniowa
Alma Mater

WAM

Doktorat

1978
WAM

Habilitacja

1985
WAM

Profesura

1996

2006–2016

Marek Maruszyński (ur. 6 marca 1946 w Krakowie) – generał brygady Wojska Polskiego, profesor nauk medycznych (1996); kierownik Kliniki Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej i Naczyniowej (1996–2006); Dyrektor Wojskowego Instytutu Medycznego (2001–2005); Naczelny Chirurg Wojska Polskiego (1999–2006).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Marek Maruszyński urodził się 6 marca 1946 w Krakowie. Absolwent z 1965 XIX Liceum Ogólnokształcącego im. Powstańców Warszawy w Warszawie[1]. W 1965 rozpoczął służbę wojskową jako słuchacz Wydziału Lekarskiego w Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. W czasie studiów był wiceprzewodniczącym Studenckiego Towarzystwa Naukowego[2]. W 1971 uzyskał dyplom tej uczelni z wyróżnieniem – nagrodą i medalem Ministra Obrony Narodowej[2] i został promowany na podporucznika. Staż podyplomowy odbył w Instytucie Kształcenia Podyplomowego WAM w Warszawie i tutaj w 1972 jako wolontariusz rozpoczął naukę chirurgii pod kierunkiem prof. Franciszka Smolarka w II Klinice Chirurgicznej 2 Centralnego Szpitala Klinicznego WAM[3]. W tym samym roku otrzymał przydział służbowy do Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie pełnił służbę na stanowisku lekarza ambulatorium. Od 1974 pełnił służbę w Centralnym Szpitalu Klinicznym Wojskowej Akademii Medycznej na stanowiskach: asystenta; adiunkta; docenta; oraz kierownika Kliniki Chirurgii. W 1978 uzyskał tytuł doktora broniąc pracy pt.: „Farmakologiczna blokada wegetatywna w postrzałowych obrażeniach płuc”[4]. W 1984 uzyskał stopień doktora habilitowanego, rozprawa pt.: „Wartość badań biochemicznych i morfologicznych wycinków mięśnia szkieletowego w przewlekłym niedokrwieniu kończyn dolnych” z I nagrodą za najlepszą rozprawę habilitacyjną[4], która została nagrodzona przez szefa Sztabu Generalnego WP za najlepszą rozprawę habilitacyjną w roku akademickim[5].

W 1996 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk medycznych. W latach 1997–2001 był profesorem Instytutu Chirurgii CSK WAM, a od maja 2001 kierował tym szpitalem[6]. W latach 1995–2006 kierował Kliniką Chirurgii Naczyniowej[7]. W sierpniu 2001 został powołany przez ministra obrony narodowej Bronisława Komorowskiego na krajowego konsultanta w dziedzinie chirurgii w celu realizacji zadań związanych z obronnością w czasie wojny i pokoju[8]. W tym samym roku został wyznaczony na stanowisko komendanta CSK WAM, pełniąc jednocześnie obowiązki kierownika macierzystej Kliniki Chirurgicznej[5]. W roku 2002 został awansowany do stopnia generała brygady przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego[9].

W 2003 został pierwszym Dyrektorem Wojskowego Instytutu Medycznego, którym był do 2005[5]. W latach 1999–2006 pełnił funkcję Naczelnego Chirurga Wojska Polskiego[4]. W latach 1997–2000 prezes Polskiego Towarzystwa Flebologicznego[5]. W okresie pełnienia służby zawodowej był promotorem w 6 przewodach doktorskich, recenzował 4 prace habilitacyjne i 10 prac doktorskich[5]. Był delegatem Polski w stałym komitecie NATO – Reseearch Technology Organization (Human Factor)[5]. Uczestniczył w pracach redakcyjnych czasopism: „Przegląd Flebologiczny”; „Chirurgia Polska”; „Britisch Medical Journal” oraz współzałożyciel i redaktor działu edycji polskiej „Lekarz wojskowy” – jako zastępca redaktora naczelnego[5]. Członek Komitetu Nauk Klinicznych Polskiej Akademii Nauk i Rady Naukowej Grupy LuxMED[4]. Od 2005 do 31 stycznia 2006 był radcą Ministra Obrony Narodowej[10]. W marcu 2005 był organizatorem wizyty w Wojskowym Instytucie Medycznym biskupa polowego Wojska Polskiego gen. bryg. Tadeusza Płoskiego[11]. W roku 2006 po ukończeniu 60 roku życia zakończył zawodową służbę wojskową[8]. 15 sierpnia 2006 prezydent RP Aleksander Kwaśniewski wręczył mu wraz z grupą generałów list okolicznościowy w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej[12].

Na emeryturze w latach 2006–2011 kierował dalej Kliniką Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej i Naczyniowej. Od roku 2011 kierował Kliniką Chirurgii Naczyniowej i Endowaskularnej, gdzie był do 31 grudnia 2016. W latach 2007–2010 był biegłym sądowym Sądu Okręgowego Warszawa w dziedzinie chirurgia naczyniowa. Konsultant Krajowy ds. obronności Wojskowej Służby Zdrowia z kadencją do 17 października 2024. Wykonał 25 tysięcy operacji[4]. Członek Honorowy Polskiego Towarzystwa Flebologicznego oraz Sekcji Wojskowej Towarzystwa Chirurgów Polskich. Współtwórca Cyfrowego Centrum Zdrowia i iwylecz24.pl. Dorobek naukowy generała profesora to ok. 300 prac, które zostały opublikowane w czasopismach medycznych krajowych i zagranicznych[4].

Awanse[8][edytuj | edytuj kod]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[9][4][5][edytuj | edytuj kod]

Marek Maruszyński
Początek służby – II Centralny Szpital Kliniczny WAM, ul. Szaserów (1972)
W latach 2001 – 2005 dyrektor WIM

i inne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Historia XIX Liceum Ogólnokształcącego im. Powstańców Warszawy. lo19.pl. [dostęp 2024-05-03].
  2. ↑ a b Komorowski 2005 ↓, s. 210.
  3. ↑ Komorowski 2005 ↓, s. 210-211.
  4. ↑ a b c d e f g Krótko o mnie. Marek Maruszyński. maruszynski.pl. [dostęp 2024-05-03].
  5. ↑ a b c d e f g h Komorowski 2005 ↓, s. 211.
  6. ↑ Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 236.
  7. ↑ O nas. wim.mil.pl. [dostęp 2024-05-03].
  8. ↑ a b c Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 236-237.
  9. ↑ a b Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 237.
  10. ↑ Komorowski 2006 ↓, s. 15.
  11. ↑ Komorowski 2006 ↓, s. 81.
  12. ↑ Komorowski 2007 ↓, s. 200.
  13. ↑ Nagroda Benemerenti dla Wojskowego Instytutu Medycznego. wim.mil.pl. [dostęp 2024-05-03].
  14. ↑ Jubileusz 50-lecia Szpitala przy Szaserów. wim.mil.pl. [dostęp 2024-05-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002, s. 236-237. ISBN 83-87689-46-7.
  • Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2006. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2007, s. 200. ISSN 1734-2317.
  • Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 15. ISSN 1734-2317.
  • Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2004. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2005, s. 210-211. ISSN 1734-2317.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Maruszyński&oldid=73695659”