Maryja Winakurawa
Pełne imię i nazwisko |
Maryja Michajłauna Winakurawa |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 czerwca 1939 |
Deputowana do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji | |
Okres |
od 27 listopada 1996 |
Poprzednik |
stanowisko utworzone |
Deputowana do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
Okres |
od 9 stycznia 1996 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjna, frakcja „Zgoda” |
Następca |
wybory nie odbyły się |
Odznaczenia | |
Maryja Michajłauna Winakurawa (biał. Марыя Міхайлаўна Вінакурава, ros. Мария Михайловна Винокурова, Marija Michajłowna Winokurowa; ur. 27 czerwca 1939 w Broży w rejonie bobrujskim) – białoruska polityk i inżynier; w roku 1996 deputowana do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2004 deputowana do Izby Reprezentantów Republiki Białorusi I i II kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Młodość i praca[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 27 czerwca 1939 roku we wsi Broża, w rejonie bobrujskim obwodu mohylewskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1967 roku ukończyła Kaliniński Instytut Politechniczny, uzyskując wykształcenie inżyniera budownictwa[1]. Pierwsza jej praca polegała na suszeniu w Bobrujskiej Wytwórni Cegieł[2]. W latach 1959–1961 pracowała jako mistrzyni na wydziale łupkowo-garncarskim w Bobrujskim Miejskim Kombinacie Przemysłowym. W latach 1961–1979 pracowała kolejno jako dyspozytorka, inżynier w dziale produkcyjnym, zastępczyni kierownika wydziału, kierowniczka działu produkcyjno-technologicznego w Bobrujskim Zakładzie Prefabrykatów Żelbetowych Zjednoczenia Budowlanego Nr 13. W latach 1979–1985 była starszą inżynier w fabryce materiałów budowlanych w mieście Darchan w Mongolskiej Republice Ludowej. W latach 1985–1987 pełniła funkcję kierowniczki działu produkcyjnego w Bobrujskim Przedsiębiorstwie Wielkopłytowego Budownictwa Mieszkaniowego. Od 1987 roku była dyrektorką tego przedsiębiorstwa[1].
Działalność parlamentarna[edytuj | edytuj kod]
W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku została wybrana na deputowaną do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Bobrujskiego-Północnego Okręgu Wyborczego Nr 158. 19 grudnia 1995 roku została zarejestrowana przez centralną komisję wyborczą[3], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężona na deputowaną[4]. Od 23 stycznia pełniła w Radzie Najwyższej funkcję członkini Stałej Komisji ds. Polityki Socjalnej i Pracy[5]. Była bezpartyjna[3], należała do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”[1]. Od 3 czerwca była członkinią grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Francuskiej, po czym 23 lipca została przeniesiona do grupy ds. współpracy z Bundestagiem Republiki Federalnej Niemiec[6]. Poparła dokonaną przez prezydenta kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestała uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i weszła w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[7]. Pełniła w niej funkcję członkini Komisji ds. Międzynarodowych i Kontaktów z WNP. W tym samym miesiącu wraz z deputowaną Maryją Chudą prowadziła rozmowy z częścią parlamentarzystów, którzy odrzucili prezydencką reformę i pozostali wierni dotychczasowej Konstytucji Białorusi z 1994 roku[1]. Zgodnie z nią mandat deputowanej Winakurawej do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[8].
W 2000 roku została deputowaną do Izby Reprezentantów II kadencji z Bobrujskiego-Pierszamajskiego Okręgu Wyborczego Nr 64. Była w niej członkinią tej samej komisji. Wchodziła w skład zjednoczenia deputackiego „Za Związek Ukrainy, Białorusi i Rosji” i grup deputackich „Deputowany Ludowy”, „Jedność” i „Przyjaciele Bułgarii”[2]. Wraz z końcem kadencji w 2004 roku zakończyła działalność parlamentarną.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Maryja Winakurawa jest mężatką[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Honoru[2];
- Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR)[1];
- Medal „Weteran pracy” (ZSRR)[1];
- Gramota Pochwalna Rady Najwyższej Białoruskiej SRR[2];
- Gramota Pochwalna Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi[2];
- Gramota Pochwalna Ministerstwa Budownictwa ZSRR[1];
- Order Olimpijski Narodowego Komitetu Olimpijskiego Republiki Białorusi[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Kto… ↓, s. 281
- ↑ a b c d e f Винокурова Мария Михайловна. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2020-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-31)]. (ros.).
- ↑ a b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №34-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2020-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-02)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-29)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
- Absolwenci uczelni w Rosji
- Białoruscy inżynierowie budownictwa
- Deputowani do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji
- Deputowani do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi II kadencji
- Deputowani do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
- Ludzie związani z Bobrujskiem
- Odznaczeni Medalem „Za Ofiarną Pracę”
- Odznaczeni Medalem „Za pracowniczą dzielność”
- Odznaczeni Orderem Honoru (Białoruś)
- Urodzeni w 1939