Max Biagini
Max Biagini (ur. 26 maja 1857, zm. 25 października 1905) – sztukator, autor dekoracji kamienic w Poznaniu.
Zawód sztukatora odziedziczył po ojcu – Franzu Wilhelmie, który był właścicielem firmy sztukatorskiej w Berlinie. Wczesne realizacje nie są znane. W Poznaniu działalność rozpoczął w roku 1881. Do rozeznanych przez Jana Skuratowicza należą sztukaterie na elewacjach w kamienicach zaprojektowanych przez firmę architektoniczno-wykonawczą Böhmer i Preul:
- ul. Ratajczaka 45 i ul. 3 Maja 47 (dawniej Teatralna 3 i 5) –
rej. zabytków nr A–367[1], - ul. Grunwaldzka 13 (dawniej Augusty Wiktorii),
- ul. Grunwaldzka 15 – rej. zabytków nr A–353[2],
- ul. Roosevelta 4, 5, 6/7 i 9/10 (dawniej Buddego) – rej. zabytków nr A–230[3],
- ul. Półwiejska 19 i 20 (domy własne).
Artysta wykonał także figury gipsowe zdobiące tzw. Kaisertage w Poznaniu, odbywające się w dniach 2-5 września 1902 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 166 [dostęp 2013-01-05].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 164 [dostęp 2013-01-05].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 157 [dostęp 2013-01-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000. Poznań: CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, 2008. ISBN 978-83-7445-018-8.
- Jan Skuratowicz: Architektura Poznania 1890–1918. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1991, s. 339. ISBN 83-232-0313-X.