Meander w Małołąckim Siodle
49°14′43″N 19°54′46″E/49,245389 19,912683| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
74 m |
| Głębokość |
31 m |
| Deniwelacja |
31 m |
| Wysokość otworów |
1891 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
590 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
8 listopada 1998 roku |
| Odkrywca |
Z. Tabaczyński |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.72 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′43″N 19°54′46″E/49,245389 19,912683
| |
Meander w Małołąckim Siodle – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Czerwonym Grzbiecie, w pobliżu Małołąckiego Siodła, na wysokości 1891 m n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 74 metry, a jej deniwelacja 31 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia ma ukształtowanie pionowe. Głównym ciągiem jest idący w dół meander, który zaczyna się przy otworze i przechodzi w studzienkę o głębokości około 8 metrów (w bok odchodzi pochylnia kończąca się zawaliskiem). Na jej dnie znajduje się niewielka salka.
Zaraz przed nią w studzience zaczyna się stromy, idący w dół korytarz, który prowadzi do niewielkiej salki. Znajduje się w niej wejście do 7-metrowej studzienki. Jej dno to obecnie najniższy punkt jaskini[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Roślinność nie występuje[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkrył 8 listopada 1998 roku Z. Tabaczyński ze Speleoklubu Tatrzańskiego. Jej badanie w latach 1998–1999 prowadzili D. Fuja, Z. Tabaczyński i M. Parczewski[2].
Plan i opis jaskini sporządził Z. Tabaczyński w kwietniu 2014 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-23].