Przejdź do zawartości

Melaenornis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Melaenornis[a][1]
G.R. Gray, 1840[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – mucharka lśniąca (M. pammelaina)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

muchołówkowate

Podrodzina

muchołówki

Plemię

Muscicapini

Rodzaj

Melaenornis

Typ nomenklatoryczny

Melasoma edolioides Swainson, 1837

Synonimy
Gatunki

10 gatunków – zobacz opis w tekście

Melaenornisrodzaj ptaków z podrodziny muchołówek (Muscicapinae) w obrębie rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce Subsaharyjskiej[7][8].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 15–22 cm, masa ciała 16–42 g[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Melasoma: gr. μελας melas, μελαινα melaina „czarny”; σωμα sōma, σωματος sōmatos „ciało”[9].
  • Melaenornis: gr. μελας melas, μελαινα melaina „czarny”; ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[10].
  • Sigelus: gr. σιγηλος sigēlos „cichy, spokojny”[11]. Gatunek typowy: Lanius silens Shaw, 1809.
  • Empidornis: gr. εμπις empis, εμπιδος empidos „komar”; ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[12]. Gatunek typowy: Muscicapa semipartita Rüppell, 1840.
  • Namibornis: pustynia Namib, Namibia; gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[13]. Gatunek typowy: Bradornis herero Meyer de Schauensee, 1931.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[14]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Nowa nazwa dla Melasoma Swainson, 1837.
  2. Młodszy homonim Melasoma Dillwyn, 1831 (Coleoptera).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Melaenornis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. G.R. Gray: A list of the genera of birds : with their synonyma an indication of the typical species of each genus. (London): R. and J.E. Taylor, 1840, s. 35. (ang.).
  3. W. Swainson: Walking Drongo. W: W. Jardine: The naturalist's library. Cz. 11: Birds of Western Africa. Edinburgh: W. H. Lizars, 1837, s. 257. (ang.).
  4. J. Cabanis: Museum Heineanum: Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt. T. 1: Singvögel. Halberstadt: In Commission bei R. Frantz, 1850–1851, s. 68. (niem.).
  5. A. Reichenow. Bericht über die Märzsitzung. „Journal für Ornithologie”. Fünfte Folge. 49 (8), s. 285, 1901. (niem.). 
  6. R.D. Bradfield. Namibornis; genus novelty. „The Auk”. 53 (1), s. 131, [1936]. DOI: 10.2307/4077422. (ang.). 
  7. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Old World Flycatchers (Muscicapidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020, DOI10.2173/bow.muscic3.01 [dostęp 2023-01-12] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  8. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2023-01-12]. (ang.).
  9. The Key to Scientific Names, Melasoma [dostęp 2023-01-12].
  10. The Key to Scientific Names, Melaenornis [dostęp 2023-01-12].
  11. The Key to Scientific Names, Sigelus [dostęp 2023-01-12].
  12. The Key to Scientific Names, Empidornis [dostęp 2023-01-12].
  13. The Key to Scientific Names, Namibornis [dostęp 2023-01-12].
  14. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Muscicapini Fleming,J, 1822 (wersja: 2023-01-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-01-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).