Mieczysław Tarwid
nadkomisarz Policji Państwowej | |
Data i miejsce urodzenia |
1 maja 1890 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 sierpnia 1959 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
do 1945 |
Formacja |
Armia Imperium Rosyjskiego |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Mieczysław Tarwid herbu Rawicz[1] (ur. 1 maja 1890 w Korsówce, zm. 1 sierpnia 1959 w Warszawie) – rotmistrz Wojska Polskiego, nadkomisarz Policji Państwowej, podinspektor Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 1 maja 1890 w Korsówce, w ówczesnym powiecie lucyńskim guberni witebskiej, w rodzinie Piotra i Zofii z domu Kwinto[2]. Ukończył gimnazjum z maturą i pięć semestrów prawa na Uniwersytecie Petersburskim[3].
W czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej[1] , a od 27 listopada 1917 do 1 czerwca 1918 w I Korpusie Polskim w Rosji[3].
W Wojsku Polskim służył w 22 Pułku Ułanów[4]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 277. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy[5][6]. Posiadał przydział w rezerwie do 22 puł. w Radymnie[7][8][9]. W 1934, jako oficer rezerwy, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas w grupie oficerów „pełniących służbę w Policji Państwowej w stopniu oficera P.P.”[10]
W 1924 wstąpił do Policji Państwowej[3]. Trzy lata później został komendantem Rezerwy Konnej i Pieszej w Łodzi, a w 1931 komendantem Rezerwy Konnej w Warszawie[3]. W 1936 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Dywizjonu Konnego Policji Państwowej w m. st. Warszawie[3].
W latach okupacji niemieckiej pełnił służbę w Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa. Tu komendant obwodu „Północ” Komendy Policji Państwowej m. st. Warszawy (stąd był jednym ze sprawujących nadzór nad Służbą Porządkową (policją) w getcie warszawskim[11].
W czasie powstania warszawskiego pełnił służbę na stanowisku oficera inspekcyjnego Komendy Miasta Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa[1] .
Zmarł 1 sierpnia 1959 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A18-1-10/11)[12].
Mieczysław Tarwid był żonaty z Władysławą Brędo, z którą miał trzech synów: Konrada oraz bliźniaków Olgierda i Zdzisława[1] .
Konrad Tarwid ps. „Jastrząb” (ur. 5 stycznia 1923 w Warszawie) jako sierżant podchorąży walczył w powstaniu warszawskim w składzie Rejonu II (Koło) Obwodu Wola Armii Krajowej, a następnie w szeregach Batalionu im. Sowińskiego[13].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi[3]
- Medal Niepodległości – 23 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14]
- Srebrny Krzyż Zasługi[3]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”[3]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[3]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Gronczewski 2019 ↓.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-04-01]..
- ↑ a b c d e f g h i j Wykaz nadkomisarzy. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-11]..
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 265, 916.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 698.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 620.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 296.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 644.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 577.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 118, 818.
- ↑ Stanisław Gombiński (Jan Mawult), Pamiętnik policjanta z warszawskiego getta. Warszawa 2010, s. 1.?..
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ * Konrad Tarwid-Rawicz. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2021-04-11]..
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ireneusz Gronczewski: Ze wspomnień powstańczej rodziny .... bunkrowo.pl, 2019-08-01. [dostęp 2021-04-11].
- Funkcjonariusze Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa w powstaniu warszawskim
- Funkcjonariusze Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa
- Nadkomisarze Policji Państwowej
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 22 Pułku Ułanów Podkarpackich
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Rawiczowie
- Rotmistrzowie II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1959
- Żołnierze I Korpusu Polskiego w Rosji 1917–1918