Przejdź do zawartości

Model t-J

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Model t-J – model wyprowadzony z modelu Hubbarda w roku 1977 przez prof. Józefa Spałka. Model opisuje silnie skorelowane układy elektronowe. Jest powszechnie stosowany do opisu stanów nadprzewodnictwa wysokotemperaturowego w domieszkowanych antyferromagnetykach.

Hamiltonian modelu t-J ma postać:

gdzie:

operatory kreacji i anihilacji,
– kierunek spinu,
całka wymiany
– oddziaływanie coulombowskie,
spiny w -tym i -tym węźle.