Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Model t-J – model wyprowadzony z modelu Hubbarda w roku 1977 przez prof. Józefa Spałka. Model opisuje silnie skorelowane układy elektronowe. Jest powszechnie stosowany do opisu stanów nadprzewodnictwa wysokotemperaturowego w domieszkowanych antyferromagnetykach.
Hamiltonian modelu t-J ma postać:
![{\displaystyle {\hat {H}}=-t\sum _{ij\sigma }{\hat {a}}_{i\sigma }{\hat {a}}_{j\sigma }^{\dagger }+J\sum _{<ij>}{\vec {S}}_{i}\cdot {\vec {S}}_{j},}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/ae10ee6e49bf7a27c850da56772c1f3329be91c6)
gdzie:
– operatory kreacji i anihilacji,
– kierunek spinu,
– całka wymiany ![{\displaystyle J={\frac {4t^{2}}{U}},}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/3ede7ae3ee9e9e6ffb86842d771c20fd1aa2ef8d)
– oddziaływanie coulombowskie,
– spiny w
-tym i
-tym węźle.