Monzeki
Monzeki (jap. 門跡; szlachecki klasztor) – nazwa japońskich kapłanów buddyjskich, wywodzących się z rodu arystokratycznego lub cesarskiego. Nazwą tą określano także klasztory i świątynie buddyjskie, w których ci kapłani zamieszkiwali.
Takie budynki przypominały bardziej pałace, niż typowe, znacznie skromniejsze klasztory, przeznaczone dla zwykłych mnichów. Budowane były z reguły na planie w kształcie litery "U", otwierającej się na ozdobny ogród ze stawem.
Kapłani monzeki przechodzili znacznie krótsze szkolenie religijne i łączyli funkcje kapłańskie z zaangażowaniem w politykę i arystokratyczne życie świeckie[1].
Obiekty monzeki, np.: Chion-in, Hokke-ji, Nishi Hongan-ji, były budowane głównie w stolicach cesarskich, jak Kioto i Nara.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mikael S. Adolphson, The Gates of Power: Monks, Courtiers, and Warriors in Premodern Japan (ang.), University of Hawaii Press, 2000, s.71, ISBN 978-0-8248-2334-4.