Przejdź do zawartości

NII Kosmetiki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

NII Kosmetiki (НИИ Косметики – w wolnym tłumaczeniu nazwa grupy to Naukowo-Badawczy Instytut Kosmetyki; niekiedy również używana nazwa Институт Косметики – Instytut Kosmetyki) – radziecka i rosyjska grupa rockowa, założona w 1986 roku.

Historia grupy[edytuj | edytuj kod]

Grupa „INSTYTUT Kosmetyki” powstała w 1986 roku z inicjatywy Michaiła „Metodego” Jewsiejenkowego, udzielającego się wcześniej w charakterze wokalisty w punkowych zespołach „Behemot (Бегемот)”, „Złom (Металлолом)”, „Niebezpieczne miejsce” (Опасное место), oraz basisty Aleksieja Duisburga.

Pierwszy koncert „INSTYTUT Kosmetyki” odbył się w mieście Ramienskoje, w obwodzie moskiewskim.

Metody, lider zespołu, w jakiś czas po zawiązaniu się grupy, został deputowanym Sielsowieta, w wiosce Malcziki. Tam też kierował wiejskim domem kultury, gdzie odbywały się próby zespołu.

Zimą 1986 roku w Moskiewskim Instytucie Geologicznym odbył się nielegalny, nocny koncert „Instytutu Kosmetyki”, z udziałem dwóch jeszcze grup – „Czuk i Hek” i „Tępaki (Тупые)”[1][2]. Zespół został zauważony przez redaktora poczytnego zina „Zombie”, i w kilku następnych numerach „Zombie” pojawiły się różne teksty, poświęcone NII Kosmetiki[3][4][5][6].

W końcu 1987 roku Mirosław Niemirow, poeta związany ze sceną punkową, zaprosił zespół do Rostowa nad Donem na festiwal rostowskiego Rock klubu. Ostatecznie występ się nie odbył, ponieważ festiwal w ostatniej chwili został zablokowany przez miejskich urzędników.

Do końca 1988 roku grupa funkcjonowała wyłącznie w undergroundzie[7]. Zwiększenie zainteresowania zespołem wiąże się z pojawieniem się „Instytutu Kosmetyki” na festiwalu „Pierwszy zlot punkowców” organizowanym przez Moskiewskie Rok Laboratorium, organizacji promującej rockowe brzmienia. Menadżerem grupy była wówczas Natalia „Kometa” Komarow[8].

Najpopularniejsze piosenki Instytutu Kosmetyki – „NKWD” (НКВД), „Piosenka o armacie” (Песня про пушку), „Równość płciowa to mit” (Половое равенство – это миф), „Wilkołak-lis”[7].

Cytaty[edytuj | edytuj kod]

  • „O radzieckim post-punku i new-wave mówi się tak rzadko, że czasem dochodzi do prawdziwych kuriozów: i tak na przykład wielu krajowych melomanów po raz pierwszy usłyszało o kultowej grupie „Instytut Kosmetyki” tylko dzięki składance Ariel Pinka przygotowanej dla Fact Magazine”[9]Jurij Katowskji, 2011.
  • Sam Ariel Pink w wywiadzie dla „Paper” przedstawił włączanie utworu „Счастлив как никогда” do swojej kolekcji „FACT Mix 152” w następujący sposób: „Przyniosła mi go przyjaciółka, Piper Kaplan z grupy Puro Instinct – ich bardzo interesują takie rzeczy – i powiedziała, że ten utwór przypomina jej moją muzykę. Nie wiem, jak ona sama weszła w jego posiadanie”[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Бушуева С., Трофимов А. Русский рок. Малая энциклопедия. – М.: ЛЕАН-АНТАО, 2001. – 170 с.
  2. Марочкин В. Повседневная жизнь российского рок-музыканта. – М.: Молодая гвардия, 2003.
  3. Кушнир А. Золотое подполье. Полная иллюстрированная энциклопедия рок-самиздата. – Нижний Новгород: Деком, 1994. – 366 с.
  4. Марочкин В. Научно-исследовательский институт косметики // Зомби. – 1986. – № 7.
  5. Комарова Н. График лета яблоневых плодожорок (Интервью с Мефодием) // Зомби. – 1987. – № 9.
  6. Речь генерального директора НИИ Косметики М. Порочного // Зомби. – 1987. – № 10.
  7. a b Троицкий А. Рок-музыка в СССР: опыт популярной энциклопедии. – М.: Книга, 1990. – 385 с.
  8. Бояринов Д.
  9. Катовский Ю. Плейлист: Советский пост-панк // www.furfur.me. – 2011. – 27 марта.
  10. Николай Овчинников: Я люблю русских – они меня прекрасно понимают. Бумага, 2013-07-09. [dostęp 2016-07-01].