Przejdź do zawartości

Nadleśnictwo Gołdap

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nadleśnictwo Gołdap
Ilustracja
rezerwat przyrody Struga Żytkiejmska
Siedziba

ul. 1 Maja 33, 19-500 Gołdap

Reg. Dyr. Lasów Państwowych

RDLP Białystok

Rok utworzenia

1869

Obszar

13 731,61 ha

Liczba obrębów

2

Liczba leśnictw

11

Obręby
Gołdap
Żytkiejmy
Leśnictwa
Maków
Błąkały
Zacisze
Dziki Kąt
Bludzie
Boczki
Ostrówek
Jędrzejów
Żyliny
Kumiecie
Łowieckie
Strona internetowa

Nadleśnictwo Gołdap – jednostka organizacyjna Lasów Państwowych podległa Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku. Siedziba nadleśnictwa znajduje się w Gołdapi, w powiecie gołdapskim, w województwie warmińsko-mazurskim. Jego lasy stanowią część Puszczy Rominckiej.

Nadleśnictwo obejmuje część powiatu gołdapskiego. Północną granicę nadleśnictwa stanowi granica państwowa z Rosją.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Puszcza Romincka już od czasów zakonu krzyżackiego była otoczona szczególną ochroną. Będąc położona w XIX i XX-wiecznych Niemczech, była miejscem polowań najważniejszych osób w państwie - w okresie II Rzeszy polował tu m.in. cesarz Wilhelm II Hohenzollern, a podczas narodowosocjalistycznego reżimu wyłączne prawo do polowań posiadał Hermann Göring.

Nadleśnictwo Gołdap powstało w 1869 w wyniku podziału nadleśnictwa Nassawen[a]. Zostało ono zreorganizowane po II wojnie światowej, gdy Gołdap znalazł się w Polsce, a Puszcza Romincka została przedzielona polsko-sowiecką granicą państwową. W 1952 z nadleśnictwa Gołdap wydzielono nadleśnictwo Żytkiejmy, ponownie przyłączone 30 grudnia 1972

Ochrona przyrody[edytuj | edytuj kod]

Na terenie nadleśnictwa znajduje się sześć rezerwatów przyrody:

Drzewostany[edytuj | edytuj kod]

Typy siedliskowe lasów nadleśnictwa (z ich udziałem procentowym):

Gatunki lasotwórcze lasów nadleśnictwa (z ich udziałem procentowym):

Przeciętna zasobność drzewostanów nadleśnictwa wynosi ponad 229 m3/ha, a przeciętny wiek 57 lat.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. obecnie miejscowość nosi nazwę Lessistoje i położona jest na terytorium Rosji

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]