Neohydnobius irregularis

Neohydnobius irregularis
Newton, Švec et Fikáček, 2017
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	grzybinkowate
Podrodzina	Leiodinae
Plemię	Pseudoliodini
Rodzaj	Neohydnobius
Gatunek	Neohydnobius irregularis

Neohydnobius irregularis – gatunek chrząszcza z rodziny grzybinkowatych i podrodziny Leiodinae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2017 roku przez Alfreda Francisa Newtona, Zdenka Šveca i Martina Fikáčka na łamach „Acta Entomologica Musei Nationalis Pragae”. Jako lokalizację typową wskazano Sendero Piedra w Parku Narodowym Nahuelbuta w prowincji Malleco na terenie chilijskiego regionu Araukania.

Morfologia

Chrząszcz o owalnym w zarysie, przeciętnie sklepionym ciele długości od 1,5 do 2,1 mm i szerokości do 1,1 mm. Głowa jest czerwonobrązowa, pokryta drobną, poprzeczną mikrorzeźbą o wydłużonych oczkach oraz rozproszonym i drobnym punktowaniem oraz kilkoma punktami grubymi. Czułki mają sześć pierwszych członów rudawych, a pozostałe przyciemnione. Najszersze u podstawy przedplecze jest czerwonobrązowe, pokryte drobną, poprzeczną mikrorzeźbą o wydłużonych oczkach oraz drobnym, bezładnym punktowaniem oraz nielicznymi punktami grubszymi. Przednia krawędź przedplecza jest nieobrzeżona, boczne zwężone ku przodowi i w widoku bocznym lekko zakrzywione, kąty tylne tępe i szeroko zaokrąglone, a krawędź nasadowa lekko zakrzywiona i nieobrzeżona. Niewielkich rozmiarów tarczka ma poprzecznie mikrorzeźbioną powierzchnię i zaokrąglony wierzchołek. Pokrywy są brązowoczarne z rudobrązowymi bokami i szczytami, poprzecznie porysowane oraz bezładnie punktowane, pozbawione wyraźnych rzędów. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Spód ciała jest kasztanowy z ciemniejszym środkiem śródpiersia. Zapiersie w przeciwieństwie do N. argentinicus jest grubo i gęsto punktowane. Odnóża są rudobrązowe. Stopy przedniej pary mają pięć, a pozostałych par cztery człony. U samców przednia para ma człony stóp od pierwszego do trzeciego rozszerzone. Golenie ostatniej pary są pośrodku kątowo zakrzywione i dalej rozszerzone ku szczytowi. Sternity odwłoka punktowane są bardzo drobno. Genitalia samca cechują się obecnością pojedynczej pośrodkowo położonej szczecinki wierzchołkowej na paramerach oraz, w przeciwieństwie do N. brevis, kanciasto ściętym płatem środkowym edeagusa.

Ekologia i występowanie

Owad neotropikalny, endemiczny dla Chile, ograniczony zasięgiem do regionów Biobío i Araukania. Znany jest z prowincji Ñuble, Malleco i Cautín, gdzie występuje w górach Nahuelbuta i Andach. Występuje na rzędnych od 300 do ponad 1600 m.m.p.m. Zasiedla waldiwijskie lasy deszczowe oraz lasy zdominowane przez bukany.