Neolecta vitellina
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd |
Neolectales |
| Rodzina |
Neolectaceae |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Neolecta vitellina |
| Nazwa systematyczna | |
| Neolecta vitellina (Bres.) Korf & J.K. Rogers Phytologia 21(21): 204 (1971) | |
_Korf_%26_J.K._Rogers_555064.jpg)
Neolecta vitellina (Bres.) Korf & J.K. Rogers – gatunek grzybów z monotypowej klasy Neolectomycetes[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Neolecta, Neolectaceae, Neolectales, Neolectomycetidae, Neolectomycetes, Taphrinomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy gatunek ten opisał w 1883 r. Giacomo Bresàdola, nadając mu nazwę Geoglossum vitellinum. Obecną nazwę nadali mu Richard Paul Korf i Joanne K. Rogers w 1971 r.[1] Synonimy:
- Ascocorynium vitellinum (Bres.) S. Ito & S. Imai 1934
- Geoglossum vitellinum Bres. 1883
- Microglossum vitellinum (Bres.) Boud. 1907
- Mitrula vitellina (Bres.) Sacc. 1889
- Mitrula vitellina var. japonica Kawam. 1954
- Spragueola irregularis var. vitellina (Bres.) Raitv. 1971
- Spragueola vitellina (Bres.) Nannf. 1942[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Zbudowany z części płodnej i sterylnego trzonu. Trzon o wysokości 1,5–3,5 cm i grubości 0,3–0,6 cm, mniej lub bardziej wiotki, część płodna częściowo spłaszczona, nieco łopatkowata, nie rozgałęziona, intensywnie żółta, po wyschnięciu pomarańczowa. Trzon (część sterylna) nieco jaśniejszy niż część płodna, z wiekiem lekko szarzejący od dołu, lekko skośnie wzdłużnie skręcony, często wydłużony i zagięty ku ziemi. Owocnik bez zapachu[3].
- Cechy mikroskopowe
Wstawek brak. Worki 79–95 × 5,3–6,5 μm, 8-zarodnikowe, smukłe, cylindryczne, wierzchołki u niedojrzałych osobników u nasady często lekko spłaszczone, poza tym wyraźnie zaokrąglone, bez sprzążek, połączone w kępki ze strzępkami owocnika. Z płynem Lugola brak reakcji, ale wierzchołki worków nieco wybarwiają się. Ściana worków po wstępnej obróbce KOH z dodatkiem płynu Lugola wyraźnie zmienia kolor na niebieski. Wierzchołki worków w podgrzewanym KOH i później pod działaniem czerwieni Kongo często wyraźnie zagęszczają się i barwią na czerwono. Askospory (4,5–)4,8–6,5–8,0(–8,3) × (3,0–)3,4–3,8–4,5 μm, Q: 1, 22-1,71- 2,22, szkliste, gładkie, częściowo elipsoidalne do elipsoidalno-jajowatych, dość wyraźnie zakrzywione (w kształcie nerki), czasem na jednym końcu kulisto-stożkowe. W workach ułożone w jednym rzędzie, przeważnie nieregularnie. Wypełnione są małymi kropelkami, z widocznym jądrem, częściowo w kolorze lekko żółtawym[3].
Neolecta vitellina tworzy masę konidiów poprzez pączkowanie, co wskazuje na możliwość, że tworzy stan drożdżowy[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Podano stanowiska Neolecta vitellina w Ameryce Północnej, Europie, Azji i na Nowej Zelandii[5]. W Polsce jedno stanowisko podała Anna Bujakiewicz w 1979 r. na opadłych igłach świerka (jako Mitrula vitellina)[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-08-24] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-08-24] (ang.).
- ↑ a b Gernot Friebes, Ein Nachweis von Neolecta vitellina in Österreich, „Austrian J. Mycol.”, 24, 2015, s. 155–160 [dostęp 2023-08-24] (niem.).
- ↑ S.A.Redhead, The genus Neolecta (Neolectaceae fam. nov., Lecanorales, Ascomycetes) in Canada, „Canadian Journal of Botany”, 55 (3), 1977, 301–306., DOI: 10.1139/b77-041.
- ↑ Występowanie Neolecta vitellina na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-08-25] (ang.).
- ↑ Anna Bujakiewicz, Grzyby Babiej Góry. Mikroflora lasów, „Acta Mycologica”, 15 (2), 1979, s. 213–294.