Przejdź do zawartości

Nikołaj Griniow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Griniow
Николай Гринёв
4+6 zwycięstwa
podpułkownik lotnictwa podpułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

1 października 1910
Mołodowoje, gubernia orłowska

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 1963
Soczi

Przebieg służby
Lata służby

1933–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Stanowiska

dowódca 273 pułku lotnictwa myśliwskiego, dowódca 518 pułku lotnictwa myśliwskiego

Główne wojny i bitwy

bitwa nad Chałchin-Goł, front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy

Nikołaj Wasiljewicz Griniow (ros. Николай Васильевич Гринёв, ur. 18 września?/1 października 1910 we wsi Mołodowoje obecnie w rejonie szabłykińskim w obwodzie orłowskim, zm. 28 kwietnia 1963 w Soczi) – radziecki lotnik wojskowy, podpułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1939).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył niepełną szkołę średnią i technikum industrialne w Konstantynówce, pracował w kopalni w Gorłówce i w zakładach chemicznych w Konstantynówce. Po ukończeniu technikum, 1931-1933 studiował w Odeskim Instytucie Industrialnym. Od października 1933 służył w Armii Czerwonej, we wrześniu 1936 ukończył wojskową szkołę lotników w Charkowie i później był kolejno starszym lotnikiem i dowódcą klucza w 21 samodzielnej eskadrze myśliwskiej Zabajkalskiego Okręgu Wojskowego. Od 23 maja do 16 września 1939 brał udział w bitwie nad Chałchin-Goł jako pomocnik dowódcy eskadry 22 pułku lotnictwa myśliwskiego Brygady Lotnictwa Myśliwskiego 1 Grupy Armijnej w stopniu porucznika. Stoczył wówczas 25 walk powietrznych, w których strącił osobiście 4 i w grupie 6 japońskich samolotów. Dowodząc zwiadowczą eskadrą atakował lotniska wroga, niszcząc 4 samoloty na ziemi. Później uczył się na kursach doskonalenia kadry oficerskiej przy Akademii Wojskowo-Inżynieryjnej im. Żukowskiego, w kwietniu 1941 został dowódcą 273 pułku lotnictwa myśliwskiego. Po ataku Niemiec na ZSRR brał udział w walkach na Froncie Kalinińskim, Zakaukaskim, Północno-Kaukaskim, Stepowym i 2 Ukraińskim jako dowódca 518 pułku lotnictwa myśliwskiego. W 1942 został ranny w rejonie Kerczu. Od sierpnia 1942 do października 1945 był starszym inspektorem ds. techniki pilotażu Zarządu 5 Armii Uderzeniowej, następnie został zwolniony do rezerwy w stopniu podpułkownika.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]