Nisza z Jaworem
49°15′05″N 19°52′00″E/49,251489 19,866597| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
10,5 m |
| Deniwelacja |
0 m |
| Wysokość otworów |
1075 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
95 m |
| Ekspozycja otworów |
ku WSW |
| Data odkrycia |
8 października 1933 roku |
| Odkrywca |
Stefan Zwoliński i Jerzy Zahorski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-08.49 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′05″N 19°52′00″E/49,251489 19,866597
| |
Nisza z Jaworem – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest w Organach, w żlebie opadającym z Okrętu, w pobliżu Szczeliny za Okrętem I i Szczeliny za Okrętem II, na wysokości 1075 m n.p.m. Jaskinia jest pozioma, a jej długość wynosi 10,5 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi podłużna komora zaczynająca się zaraz za dużym szczelinowym otworem wejściowym i przechodząca w szczelinę nie do przejścia[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe. Ściany suche, rosną na nich porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli prawdopodobnie Stefan Zwoliński i Jerzy Zahorski w 1933 roku, ale jej nie badali. Plan i opis jaskini sporządziła I. Luty przy współpracy T. Mardala w 1992 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-08-27].