Niszczyciele typu Iroquois
Kraj budowy | |
---|---|
Użytkownicy | |
Wejście do służby |
1972 |
Zbudowane okręty |
4 |
Okręty w służbie |
0 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
5100 t |
Długość |
129,8 m |
Szerokość |
15,2 m |
Zanurzenie |
4,7 m |
Napęd |
siłownia w układzie COGOG z 4 turbinami gazowymi napędzającymi 2 śruby |
Prędkość |
29 węzłów |
Zasięg |
4500 mil morskich |
Załoga |
280 |
Uzbrojenie |
32 pionowe wyrzutnie rakietowe ziemia-powietrze Standard SM-2MR Block IIIA |
Wyposażenie lotnicze |
2 śmigłowce CH-124 Sea King |
Niszczyciele typu Iroquois – typ czterech kanadyjskich niszczycieli, które weszły do służby w Royal Canadian Navy w latach 70. XX wieku. Okręty były pierwotnie zaprojektowane do zwalczania okrętów podwodnych, ale po gruntownej modernizacji w latach 90. przystosowano je do zadań przeciwlotniczych.
Niszczyciele typu Iroquois były pierwszymi dużymi okrętami na Zachodzie napędzanymi wyłącznie turbinami gazowymi[1].
Okręty[2][edytuj | edytuj kod]
- HMCS „Iroquois” (DDH 280) – wycofany ze służby w 2015 roku
- HMCS „Huron” (DDH 281) – zatopiony podczas ćwiczeń w 2007 roku
- HMCS „Athabaskan” (DDH 282) – wycofany ze służby w 2017 roku
- HMCS „Algonquin” (DDH 283) – wycofany ze służby w 2015 roku
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolański 2010 ↓, s. 9.
- ↑ Kanada wycofała HMCS Iroquois. Altair Agencja Lotnicza, 2015-05-07. [dostęp 2016-09-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Niszczyciele typu Iroquois na stronie Haze Gray
- Niszczyciele Iroquois na stronie Canadian Navy (zarchiwizowane w Web Archive). navy.forces.gc.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-30)].
- Grzegorz Kolański. Niszczyciele śmigłowcowe typu Iroquois. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 5/2010. XV (101), maj 2010. Warszawa: Magnum X. ISSN 1426-629X.