Nowogrodzka
Nowogrodzka – warszawska jurydyka utworzona w 1767 roku. Współcześnie obszar, który zajmowała, znajduje się w dzielnicach Ochota i Śródmieście.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Jurydyka powstała na tzw. Szerokiej Włóce, znajdującej się na terenie Kałęczyna, na gruncie darowanym w 1473 roku przez księcia Bolesława V kościołowi św. Ducha[1]. Od 1678 roku nieruchomość ta była własnością księży misjonarzy z bazyliki Świętego Krzyża[2].
W 1767 roku część Szerokiej Włóki, znajdująca się pomiędzy obecnymi ulicami Bracką i Marszałkowską, została rozparcelowana i utworzono tam jurydykę[1]. Została ona zabudowana drewnianymi domami[2]. W dokumentach brak jest informacji na temat pierwotnej nazwy jurdyki, Nowy Gród, ale musiała ona istnieć, bo inaczej nie powstałaby jej forma przymiotnikowa Nowogrodzka[3]. Od tej nazwy jurydyki pochodzi nadana w 1770 roku nazwa ulicy Nowogrodzkiej[4].
Tak jak pozostałe warszawskie jurydyki, Nowogrodzka została zniesiona w 1791 roku przez ustawę – Prawo o miastach, która zaczęła obowiązywać od 1794 roku[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 551. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ a b Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 13. Nowogrodzka-Nowomiejska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2007, s. 10. ISBN 978-83-88372-35-3.
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 239. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 168. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 300. ISBN 83-01-08836-2.