Nurzykowy Klif
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/60/Alkefjellet_%28js%29_1.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_1.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8b/Alkefjellet_%28js%29_2.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_2.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/22/Alkefjellet_%28js%29_3.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_3.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c4/Alkefjellet_%28js%29_4.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_4.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a2/Alkefjellet_%28js%29_6.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_6.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/48/Alkefjellet_%28js%29_17.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_17.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/54/Alkefjellet_%28js%29_7.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_7.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c9/Alkefjellet_%28js%29_8.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_8.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/dc/Alkefjellet_%28js%29_9.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_9.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cb/Alkefjellet_%28js%29_10.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_10.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d1/Alkefjellet_%28js%29_11.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_11.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e4/Alkefjellet_%28js%29_16.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_16.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7b/Alkefjellet_%28js%29_15.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_15.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/17/Alkefjellet_%28js%29_12.jpg/400px-Alkefjellet_%28js%29_12.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/94/Polar_bear_%28js%291.jpg/400px-Polar_bear_%28js%291.jpg)
Nurzykowy Klif (norw. Alkefjellet) to dolomitowy klif półwyspu Lomfjordhalvoya w pobliżu przylądka Fanshaw na wyspie Spitsbergen w cieśninie Hinlopen[1]. Bezpośrednio z wody na setki metrów w górę wyrastają szeregi pionowych skał przypominające swym kształtem baszty średniowiecznych zamków lub wieże gotyckich katedr. Klif swą nazwę zawdzięcza ogromnej kolonii nurzyków polarnych (Uria lomvia).
Eksponowane ściany skalne z nieograniczoną liczbą grzęd chronionych przez swą niedostępność przed penetracją przez lisy polarne to idealne miejsce gniazdowania. Występy skalne są zajmowane w marcu i kwietniu. Pojedyncze jaja są składane na nagich półkach po stopnieniu śniegów, w maju lub czerwcu. Okres wylęgania trwa około 30 dni, młode przebywają na półce później jeszcze trzy tygodnie. Rodzice zmieniają się na gnieździe i na zmianę też karmią latorośl. Po tym czasie młode na wpół opierzone i całkowicie niezdolne do latania trzepocąc skrzydłami skaczą ryzykancko w dół, do morza. W tym skoku towarzyszą im ojcowie, którzy są w okresie pierzenia się i też w tym czasie tracą zdolność latania.
Młode ptaki, unosząc się jak korki bezpiecznie na wodzie, rozpoczynają długą migracyjną podróż. Zimują na otwartej wodzie, na południe od granicy lodu. Według literatury[1] nurzyki ze Spitsbergenu płyną na Morze Barentsa. Nurzyki, prawdopodobnie też ze Spitsbergenu, spotykano na Morzu Grenlandzkim w połowie drogi między Spitsbergenem i Grenlandią.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alkefjellet (Svalbard). Norwegian Polar Institute. [dostęp 2013-10-19].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tony Soper , The Arctic: a guide to coastal wildlife, Chalfont St. Peter, Bucks, England: Bradt Travel Guides, 2001, ISBN 1-84162-020-3, OCLC 44619503 .
- Nicolai/Singer/Wothe. Ptaki. MUZA SA Warszawa1996, wydanie 3. ISBN 83-7079-548-X.