Objaw Kochera
Objaw Kochera (objaw Ramsaya) – patologiczny objaw występujący w chorobie Gravesa-Basedowa, opisany przez szwajcarskiego chirurga, Emila Theodora Kochera w roku 1874 (niezależnie od Kochera odkrył go amerykański neurolog James Ramsay Hunt[1]). Powstaje on w wyniku zaburzonej koordynacji ruchu powieki górnej i gałki ocznej. Badając chorego, należy obserwować palec umieszczony w odległości około 30 centymetrów od jego oczu, a następnie unieść go – pojawia się biały rąbek twardówki między tęczówką a powieką górną, gdyż powieka unosi się szybciej niż gałka oczna. Stanowi on zatem w badaniu fizykalnym uzupełnienie objawu Graefego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michele C. White: Physical Signs in Medicine and Surgery: An Atlas of Rare, Lost and Forgotten Physical Signs. Xlibris Corporation, 2009. ISBN 978-1-441508-28-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Orłowski: Zarys ogólnej diagnostyki lekarskiej. Warszawa: 1994. ISBN 83-200-1836-6.
- prof. dr hab. Andrzej Milewicz: Endokrynologia na co dzień. Wrocław: 2003. ISBN 83-7055-373-7.
- prof. dr hab. Andrzej Szczeklik: Choroby wewnętrzne. Stan wiedzy na rok 2010. Kraków: 2010, s. 1104. ISBN 978-83-7430-256-2.
