Wyścig na 100 metrów stylem grzbietowym mężczyzn był jedną z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Do rywalizacji zgłoszonych zostało 39 zawodników, jednak ostatecznie w zawodach wystartowało 18 pływaków z siedmiu reprezentacji.
W czasie, gdy zawodnicy amerykańscy nie uczestniczyli w mistrzostwach rozgrywanych na otwartym basenie, Harry Hebner dominował wśród amerykańskich grzbiecistów. Na krytym basenie posiadał mistrza kraju na dystansie 150 jardów w latach 1910–1916. Amerykanin rzadko pływał na dystansach dłuższych niż 100 metrów, czy też odpowiedniku tego dystansu w jednostkach imperialnych, czyli 110 jardów, lecz był rekordzistą kraju zarówno na 100 i 150 jardów. Na początku 1912 roku rekord świata należał do WęgraAndrása Baronyi i został ustanowiony 17 lipca1911 w Budapeszcie. Rekord Węgra został jednak dwukrotnie poprawiony w roku olimpijskim. Jako pierwszy dokonał tego 6 kwietnia1912 z wynikiem 1:18,4 Oscar Schiele na zawodach w Brukseli, natomiast 29 kwietnia jego rodak Otto Fahr w Magdeburgu uzyskał wynik 1:15,6. Wszyscy rekordziści wzięli udział w zawodach w Sztokholmie – Schiele został zdyskwalifikowany w eliminacjach, Baronyi zajął 4. miejsce, a Fahr wywalczył srebrny medal.
Ostatecznie do eliminacji rozegranych w dniach 9–10 lipca1912 przystąpiło 18 zawodników, którzy zostali podzieleni na 5 wyścigów. Awans uzyskiwało dwóch najlepszych z każdego wyścigu (Q) oraz najszybszy z zawodników na trzecim miejscu (q).
Finał rozegrano 13 lipca1912 o godzinie 19:40. Rekordzista świata, Fahr, był niepokonany w eliminacjach. Finał, który rozpoczął się falstartem miał być pojedynkiem Fahra z Hebnerem. Amerykanin objął prowadzenie na początku wyścigu i ostatecznie wygrał o ponad sekundę. W oficjalnym raporcie pojedynek między nimi został tak podsumowany: „Hebner, który trzymał głowę wysoko nad taflą wody i mógł obserwować swoich przeciwników, wygrał bez większych trudności”.