Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pływanie
100 m stylem dowolnym mężczyzn
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948
1936 1952
Miejsce

 Wielka Brytania
Londyn

Termin

30 lipca 1948 (eliminacje i półfinały)
31 lipca 1948
(finał)

Liczba ekip

19

Liczba sportowców

41

Obiekt rozgrywek

Empire Pool

Złoty medal Złoty medal

Walter Ris
 Stany Zjednoczone

Srebrny medal Srebrny medal

Alan Ford
 Stany Zjednoczone

Brązowy medal Brązowy medal

Géza Kádas
 Węgry

Konkurencje pływackie na
Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948
Styl dowolny
100 m mężczyźni   kobiety
400 m mężczyźni   kobiety
1500 m mężczyźni
Styl grzbietowy
100 m mężczyźni   kobiety
Styl klasyczny
200 m mężczyźni   kobiety
Sztafety – styl dowolny
4 × 100 m   kobiety
4 × 200 m mężczyźni  

Pływanie na 100 metrów stylem dowolnym mężczyzn był jedną z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XIV Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Wyścigi eliminacyjne i półfinałowe rozegrane zostały 30 lipca 1948 roku, zaś finał – 31 lipca 1948 roku. Mistrzem olimpijskim w tej konkurencji został Amerykanin Walter Ris. W rywalizacji wzięło udział 41 pływaków z 19 reprezentacji.

Bez względu na to, iż rekordzistą świata był Amerykanin Alan Ford, powszechnie uznawanym kandydatem do złota był nastoletni francuski kolos, Alexandre Jany. Jany bez problemów awansował do finału, gdzie czekało na niego trio Amerykanów. Francuz rozpoczął szybko i prowadził po pierwszych 50 metrach. Jednak tempo, które narzucił było zbyt szybkie nawet na niego i w drugiej części wyścigu znacznie osłabł. Prowadzenie na kolejnych objął Ford, lecz na 20 metrów przed metą został wyprzedzony przez kolegę z reprezentacji, Waltera Risa, który ostatecznie zdobył złoty medal. Ford zdobył srebro, choć bardziej to zawdzięcza brązowemu medaliście Węgrowi Gézie Kádasowi, który uderzył w linę oddzielającą toru przy końcu całego wyścigu. Siostra Jany'ego, Ginette, była do tego stopnia przytłoczona całą rywalizacją, że zemdlała i musiała zostać wyprowadzona ze stadionu.

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:

Rekord Zawodnik Czas Miejsce Data
Rekord świata Stany Zjednoczone Alan Ford 55,4 Stany Zjednoczone New Haven 29 czerwca 1948 [1]
Rekord olimpijski Japonia Masaharu Taguchi 57,5 III Rzesza Berlin 8 sierpnia 1936 [2]

W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:

Data Etap konkurencji Zawodnik Czas Rekord
30 lipca półfinał 2 Stany Zjednoczone Walter Ris 57,5 = OR
31 lipca finał Stany Zjednoczone Walter Ris 57,3 OR

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Wyścig 1

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Francja Alexandre Jany 58,1 Q
2 Australia Bruce Bourke 59,1 Q
3 Elemér Szatmári 59,7 q
4 Szwecja Olle Johansson 1:01,0
5 Brazylia Plauto Guimarães 1:03,7
6 Isidoro Pérez 1:04,0
7 Indie Isaac Monsoor 1:06,4

Wyścig 2

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Keith Carter 58,7 Q
2 Szwecja Per-Olof Olsson 59,0 Q
3 Zoltán Szilárd 59,8 q
4 Manuel Guerra 1:00,7
5 Argentyna Augusto Cantón 1:01,8
6 Kuba Nicasio Silverio 1:02,0
7 Wielka Brytania Patrick Kendall 1:02,1
8 Indie Dilip Mitra 1:06,9

Wyścig 3

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Géza Kádas 58,2 Q
2 Meksyk Alberto Isaac 1:00,1 Q
3 Australia Warren Boyd 1:00,4 q
4 Ali Ahmed Bagdadi 1:02,4
5 Kanada Eric Jubb 1:02,8
6 Indie Sachin Nag 1:03,8

Wyścig 4

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Argentyna Horacio White 1:00,2 Q
2 Brazylia Aram Boghossian 1:00,9 Q
3 Jesús Domínguez 1:01,3
4 Dorri Said 1:02,5
5 Francja Fernand Martinaux 1:04,2
6 Panagiotis Khatzikyriakakis 1:07,4

Wyścig 5

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Walter Ris 58,1 Q
2 Wielka Brytania Ronald Stedman 1:01,3 Q
3 Francja Henri Padou 1:01,5
4 Brazylia Sérgio Rodrígues 1:01,6
5 Wu Chuanyu 1:03,5
6 Bermudy Derek Oatway 1:08,6

Wyścig 6

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Alan Ford 59,2 Q
2 Taha El-Gamal 59,7 Q
3 Szwecja Martin Lundén 1:00,2 q
4 Kanada Peter Salmon 1:01,0
5 Islandia Ari Guðmundsson 1:01,6
6 Wielka Brytania Trevor Harrop 1:02,3
7 Kuba Raúl García 1:02,5
8 Szwajcaria Walter Schneider 1:05,1

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Wyścig 1

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Keith Carter 57,6 Q
2 Francja Alexandre Jany 57,9 Q
3 Zoltán Szilárd 59,6 Q
4 Taha El-Gamal 59,9 Q
5 Australia Bruce Bourke 1:00,0
6 Szwecja Martin Lundén 1:00,2
7 Meksyk Alberto Isaac 1:00,4
8 Brazylia Aram Boghossian 1:01,0

Wyścig 2

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Walter Ris 57,5 Q = OR
2 Stany Zjednoczone Alan Ford 57,8 Q
3 Géza Kádas 58,0 Q
4 Szwecja Per-Olof Olsson 59,1 Q
5 Argentyna Horacio White 1:00,4
6 Elemér Szatmári 1:00,5
7 Wielka Brytania Ronald Stedman 1:01,0
8 Australia Warren Boyd 1:01,1

Finał[edytuj | edytuj kod]

Zdobywca złotego medalu Walter Ris
Miejsce Zawodnik Czas
1 Stany Zjednoczone Walter Ris 57,3 OR
2 Stany Zjednoczone Alan Ford 57,8
3 Géza Kádas 58,1
4 Stany Zjednoczone Keith Carter 58,3
5 Francja Alexandre Jany 58,3
6 Szwecja Per-Olof Olsson 59,3
7 Zoltán Szilárd 59,6
8 Taha El-Gamal 1:00,5

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Historia rekordu świata – 100 m stylem dowolnym. MKOl, 2004-07-08. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-26)]. (ang.).
  2. Berlin 1936 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn (eliminacje) – wyniki. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-13)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]