Paszcza Rekina
49°14′10″N 19°52′16″E/49,236075 19,871133| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
25 m |
| Głębokość |
8 m |
| Deniwelacja |
13,5 m |
| Wysokość otworów |
1220 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
100 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NW |
| Data odkrycia |
19 sierpnia 2001 roku |
| Odkrywca |
F. Filar i Ł. Głowacki |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-09.26 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′10″N 19°52′16″E/49,236075 19,871133
| |
Paszcza Rekina – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe znajdujące się w zachodnim zboczu Wąwozu Kraków, w stoku Gubalca, na wysokości 1220 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 25 metrów, a jej deniwelacja 13,5 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia posiada dwa wejścia (górne i dolne), które po paru metrach od otworów łączą się ze sobą dwiema równoległymi, kilkumetrowymi, pionowymi studniami (kominkami). Z dolnego otworu (oprócz kominków prowadzących do górnego otworu) można iść w dół korytarzem, który kończy się po paru metrach szczeliną. Z górnego otworu (oprócz studni prowadzących do dolnego otworu) można iść stromo w górę korytarzem przypominającym rurę do zacisku za którym znajduje się trzymetrowy kominek kończący się szczeliną[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać polewy kalcytowe oraz nacieki grzybkowe[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia (górny otwór) została odkryta 19 sierpnia 2001 roku przez F. Filara i Ł. Głowackiego[2]. 8 sierpnia 2006 roku F. Filar i M. Parczewski odkryli dolny otwór oraz sporządzili plan i opis jaskini[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c d Paszcza rekina - Dane szczegółowe jaskini, „jaskiniepolski.pgi.gov.pl”, Jaskinie, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2016-03-27].