Paulina Hewelke

Paulina Hewelke

Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1854 Pułtusk
Data i miejsce śmierci	28 stycznia 1924 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie
Zawód, zajęcie	działaczka oświatowa

Paulina Hewelke (ur. 16 listopada 1854 w Pułtusku, zm. 28 stycznia 1924 w Warszawie) – działaczka oświatowa.

Życiorys

Urodziła się 16 listopada 1854 roku w Pułtusku w rodzinie ewangelickiego pastora Ottona i Pauliny z Baumów. Pracowała najpierw jako nauczycielka języka niemieckiego w gimnazjum rządowym w Pułtusku. Po śmierci ojca została jedynym opiekunem matki i rodzeństwa.

Po przeprowadzce do Warszawy uczyła na prywatnych pensjach i organizowała wykłady tajnych kursów naukowych dla kobiet. W 1896 r. odkupiła od I. Smolikowskiej jej pensję dla dziewcząt i prowadziła ją odtąd przez prawie ćwierć wieku zatrudniając najlepszych pedagogów w Warszawie. Była jedną z pierwszych szkół w Warszawie, w których lekcje prowadzono w języku polskim. Hewelke organizowała także tajne nauczanie o Polsce i wykłady uzupełniające tzw. Uniwersytetu Latającego. Założyła pierwszą w żeńskich szkołach w Warszawie – pracownię chemiczną i fizyczną. Była też prekursorką wycieczek w teren. Popierała powstające w tym czasie harcerstwo, opiekowała się więźniami politycznymi, niezamożne uczennice często zwalniała (częściowo lub całkowicie) z czesnego.

W 1919 r. odsprzedała pensję władzom polskim, które stworzyły z niej Gimnazjum Państwowe im. Klementyny Tańskiej Hoffmanowej. Zmarła 28 stycznia 1924 r. i została pochowana w Warszawie na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej (aleja 63, grób 102).

Bibliografia

• Tadeusz Władysław Świątek, Rafał Chwiszczuk „Od Sawy do Kamy, czyli kobiecy ruch społecznikowski” Wydawca Fundacja Cultus Warszawa 2011 s. 39