Pija Lindenbaum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pija Lindenbaum
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1955
Sundsvall, Szwecja

Narodowość

szwedzka

Język

szwedzki

Dziedzina sztuki

literatura dziecięca

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Pija Lindenbaum (ur. 27 kwietnia 1955[1] w Sundsvall)[2] – szwedzka pisarka i ilustratorka, autorka książek dla dzieci.

Absolwentka sztokholmskiej wyższej szkoły artystycznej Konstfack (ukończyła ją w 1979). Ilustrowała książki m.in. Barbro Lindgren, Anniki Holm(inne języki), Moni Nilsson i Astrid Lindgren. Jako autorka zadebiutowała w 1990 roku książką Else-Marie och småpapporna[3].

Jej książki przeznaczone są dla dzieci od 3 do 9 lat[4]. Tekst jest w nich oszczędny, wzbogacony licznymi, kolorowymi i pełnymi szczegółów ilustracjami. Autorka porusza trudne tematy, np. załamanie nerwowe rodzica (Filip i mama, która zapomniała), stereotypy i role płciowe (Igor i lalki)[4][5], uczucia strachu, wstydu, marzeń o posiadaniu rodzeństwa[6]. Bohaterami jej książek są dzieci ciche i mające wiele obaw; to postaci wzorowane na samej autorce i jej córce, Alvie[7].

W 2012 na Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki stworzył spektakl na podstawie książki Nusia i wilki; reżyserem spektaklu jest Robert Jarosz[8].

Jest autorką ilustracji trzech książek napisanych przez Pera Nilssona.

W Polsce jej książki publikuje Wydawnictwo Zakamarki.

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • nagroda czasopisma "Expressen" Heffaklump za Else-Marie och småpapporna (1991)[3]
  • nominacja do nagrody Augusta za ilustracje do Över bäcken (tekst Lennart Hagerfors(inne języki); 1993)[3]
  • ilustratorka roku na targach książki dziecięcej w Bolonii (1993)[3]
  • nominacja do nagrody Augusta za książkę Britten och prins Benny (1996)[3]
  • wyróżnienie New York Times za najlepszą książkę ilustrowaną dla Boken om Bodil[3]
  • nagroda Augusta za książkę Nusia i wilki (2000)[3]
  • nagroda Astrid Lindgren (2008)[2]
  • nagroda Emila Smålands akademi (2010)[9]
  • wyróżnienie w X edycji konkursu „Świat przyjazny dziecku” zorganizowanym przez Komitet Ochrony Praw Dziecka dla serii o Nusi (2012)[10]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Else-Marie och småpapporna, 1990
  • Boken om Bodil, 1991
  • Ä dä, 1994
  • Min!, 1994
  • Nam-nam, 1995
  • Ha den, 1995
  • Britten och prins Benny, 1996
  • Starke Arvid, 1997
  • Glossas café, 1998
  • Halli Hallå, 2000
  • Nusia i wilki (tyt. oryg. Gittan och gråvargarna, 2000, wyd. polskie 2007, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Nusia i baranie łby (tyt. oryg. Gittan och fårskallarna, 2001, wyd. polskie 2008, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Nusia i bracia łosie (tyt. oryg. Gittan och älgbrorsorna, 2003, wyd. polskie 2008, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Filip i mama, która zapomniała (tyt. oryg. När Åkes mamma glömde, 2005, wyd. polskie 2010, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Zlatanka i ukochany wujek (tyt. oryg. Lill-Zlatan och morbror raring, 2006, wyd. polskie 2012, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Igor i lalki (tyt. oryg. Kenta och barbisarna, 2007, wyd. polskie 2009, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Sonia śpi gdzie indziej (tyt. oryg. Siv sover vilse, 2009, wyd. polskie 2013, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Nusia się chowa (tyt. oryg. Gittan gömmer bort sej, 2011, wyd. polskie 2011, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Pobawimy się? (tyt. oryg. Ska vi va?, 2013, wyd. polskie 2014, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Lubię Leosia (tyt. oryg. Jag älskar Manne, 2012, wyd. polskie 2016, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Doris ma dość (tyt. oryg. Doris drar, 2015, wyd. polskie 2016, tłum. Katarzyna Skalska)
  • Pudle i frytki (tyt. oryg. Pudlar och pommes, 2016, wyd. polskie 2017, tłum. Katarzyna Skalska)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Pija Lindenbaum, Heksencafé | Bibliotheek Galmaarden [online], www.bibliotheek.be [dostęp 2020-05-25] (ang.).
  2. ↑ a b Pija Lindenbaum. Astrid Lindgren. [dostęp 2015-04-29]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g Pija Lindenbaum. [dostęp 2015-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  4. ↑ a b Idą Szwedzi. Tygodnik Powszechny. [dostęp 2015-04-29].
  5. ↑ Damy radę!. Tygodnik Powszechny. [dostęp 2015-04-29].
  6. ↑ Pija Lindenbaum. Literary Magazine. [dostęp 2015-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-10)]. (ang.).
  7. ↑ Tak naprawdę cały czas piszę o tym samym dziecku, tylko nadaję mu różne imiona - rozmowa z Piją Lindenbaum. Qulturka. [dostęp 2015-04-29].
  8. ↑ Nusia i wilki - premiera teatralna. Zakamarki. [dostęp 2015-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  9. ↑ Congratulations Pija!. [dostęp 2015-04-29].
  10. ↑ Nusia i księżniczki wyróżnione!. Zakamarki. [dostęp 2015-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pija_Lindenbaum&oldid=71669929”