Przejdź do zawartości

Pistolet maszynowy Tokariewa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
lekki karabin Tokariewa
Ilustracja
Państwo

 ZSRR

Rodzaj

pistolet maszynowy

Historia
Prototypy

1927–1928

Dane techniczne
Kaliber

7,62 mm

Nabój

7,62 × 38 mm R Nagant

Wymiary
Długość

805 mm

Masa
broni

2,8 kg (bez magazynka)

Inne
Prędkość pocz. pocisku

302 m/s

Szybkostrzelność teoretyczna

1100-1200 strz./min

Szybkostrzelność praktyczna

40-100 strz./min

Lekki karabin Tokariewa – skonstruowany w latach 20. XX wieku prototyp radzieckiego pistoletu maszynowego. Nieprodukowany seryjnie.

W drugiej połowie lat 20. postanowiono wprowadzić do uzbrojenia Armii Czerwonej pistolet maszynowy. Prace nad bronią tego rodzaju rozpoczął Fiodor Tokariew. W 1927 roku skonstruował on broń nazywaną lekkim karabinem. Był to działający na zasadzie odrzutu zamka swobodnego pistolet maszynowy zasilany z 21-nabojowego magazynka.

Pistolet maszynowy Tokariewa był zasilany nabojem rewolwerowym 7,62 x 38 mm R, używany w przepisowej broni krótkiej Armii Czerwonej – rewolwerze Nagant wz. 1895. Amunicja rewolwerowa Naganta okazała się całkowicie nieprzydatna do zasilania broni automatycznej. Jej zastosowanie spowodowało, że pistolet maszynowy Tokariewa w trakcie prób często się zacinał.

Próby dopracowania tej konstrukcji zostały zakończone w 1928 roku.