Plecionka rattanowa
Ten artykuł od 2022-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/93/Plecionka_032.jpg/220px-Plecionka_032.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9a/Ratanowaplec_045.jpg/220px-Ratanowaplec_045.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4d/Mataplecionki057.jpg/220px-Mataplecionki057.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f0/Schommelstoel_Thonet.jpg/220px-Schommelstoel_Thonet.jpg)
Plecionka rattanowa – rodzaj plecionki stosowanej w meblarstwie krzeseł i foteli, popularnej od połowy wieku XIX. Plecionka zdobyła popularność dzięki zastosowaniu jej w produkowanym przez firmę Michaela Thoneta w Austrii od 1859 r. krześle bistro, czyli słynnym krześle numer 14. Zastosowano ją tam tylko w siedzisku, aż do dnia dzisiejszego stosowana jest również w oparciach np. foteli na biegunach (bujanych). Czasochłonność jej wykonania zmusiła przemysł do maszynowego wyrobu gotowych mat plecionki, które stosuje się w masowej produkcji mebli.
Zalety[edytuj | edytuj kod]
Meble wykonane z tego typu plecionki charakteryzują się niską masą i odpornością na czynniki atmosferyczne (co pozwala na wytwarzanie z niej mebli ogrodowych). Obecnie tego typu techniką tworzone są różnorodne meble, w tym krzesła, fotele, kanapy i narożniki. Wysoka sprężystość i elastyczność rattanu pozwala na tworzenie dowolnych kształtów, dzięki czemu wygląd mebli może być odpowiednio dopasowany do oczekiwań użytkownika. Meble z plecionki rattanowej dobrze poddają się malowaniu (również ponownemu).
Etapy powstawania plecionki rattanowej[edytuj | edytuj kod]
-
etap I
-
etap II
-
etap III
-
etap IV
-
etap V
-
etap VI z wykończeniem brzegu