Pośredni Łomnicki Przechód
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′24,7″N 20°12′42,9″E/49,190194 20,211917
| |
Pośredni Łomnicki Przechód (słow. Prostredné sedielko pod Lomnickou kopou[1]) – przełęcz w południowo-zachodniej grani Łomnickiej Kopy, będącej odgałęzieniem południowej grani Łomnicy. Jest środkowym z trzech Łomnickich Przechodów (pozostałe to Wyżni Łomnicki Przechód i Niżni Łomnicki Przechód) i znajduje się na odcinku grani, który biegnie w kierunku wschód – zachód. Jest to szerokie siodło, pośrodku którego sterczy skalna iglica[2].
Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Najdogodniejsza droga dla taterników prowadzi od północnego zachodu, z Wielkiego Upłazu w Dolinie Małej Zimnej Wody. Możliwe jest też dojście od strony południowo-wschodniej z górnej części Siklawicznego Żlebu[2].
Pierwsze wejścia, przy przejściu granią:
- letnie, prawdopodobne – György Koromzay junior, Mikuláš Mlynárčik i Károly Piovarcsy, 14 sierpnia 1921 r.,
- letnie, pewne – Wincenty Birkenmajer i Włodzimierz Wiszniewski, 26 lipca 1929 r.,
- zimowe – Valerian Karoušek i Jaroslav Sláma, 11 kwietnia 1952 r.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-08-15].
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXI. Klimkowa Przełęcz – Łomnicka Grań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977, s. 181–182.