Polski Monopol Zapałczany
Wygląd
Polski Monopol Zapałczany (PMZ) – monopol skarbowy państwa w sferze produkcji i importu zapałek, ustanowiony w II Rzeczypospolitej ustawą z dnia 15 lipca 1925 r. o monopolu zapałczanym[1].
Monopol został wydzierżawiony Spółce Akcyjnej dla Eksploatacji Państwowego Monopolu Zapałczanego w Polsce, w której większość udziałów miał szwedzki przemysłowiec Ivar Kreuger[2][3].
W latach 1936–1939 jego dochody stanowiły ok. 0,4–0,5% całości wpływów skarbowych[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ustawa z dnia 15 lipca 1925 r. o monopolu zapałczanym (Dz.U. z 1925 r. nr 83, poz. 561).
- ↑ a b Polski Monopol Zapałczany, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-12-13] .
- ↑ Zbigniew Landau, Działalność Koncernu Kreugera w Polsce, Przegląd Historyczny 49/1, 1958, s. 91–120.