Portal:Finlandia/postac
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/67/Carl_Gustaf_Emil_Mannerheim.jpg/220px-Carl_Gustaf_Emil_Mannerheim.jpg)
Carl Gustaf Emil Mannerheim, (wymowa: maner'hejm, ur. 4 czerwca 1867, Askainen, zamek Villnäs, zm. 28 stycznia 1951 w Lozannie w Szwajcarii) – baron, fiński dowódca wojskowy (generał-lejtnant carskiej Armii Rosyjskiej, marszałek Finlandii) i polityk; prezydent kraju w latach 1944–1946. Był też, jako regent, pierwszą głową państwa po uzyskaniu niepodległości.
Był synem księcia Carla Roberta Mannerheima i jego żony Heleny von Julin. Jako czternastolatek poszedł do Szkoły Kadetów w Haminie, skąd usunięto go ze względów dyscyplinarnych. Wstąpił na Uniwersytet Helsiński. Od 1897 słuchacz Mikołajewskiej Szkoły Oficerskiej Kawalerii w Petersburgu. Od 1889 jako kornet w 15 Aleksandryjskim Pułku Dragonów stacjonującym w Kaliszu. Wraz z pułkiem został przeniesiony do Sankt Petersburga. Później służył w Azji Środkowej i na Dalekim Wschodzie. W 1905 pułkownik i dowódca pułku. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej (1904–1905). W l. 1906–1908 szef Misji Wojskowej w Chinach.
W 1911 trafił do Polski, gdzie dowodził 13 Władymirskim pułkiem dragonów w Mińsku Mazowieckim i później pułkiem ułanów lejbgwardii w Warszawie, jednym z najlepszych pułków kawalerii w armii Imperium Rosyjskiego, którego koszary mieściły się w parku warszawskiego Belwederu.