Powierzchnia paraokularna
Powierzchnia paraokularna[1] (łac. area paraocularis) – część twarzy wyróżniana u niektórych owadów błonkoskrzydłych.
Dwie powierzchnie paraokularne leżą po bokach twarzy, pomiędzy powierzchnią ponad nadustkiem (łac. area supraclypealis) a oczami złożonymi, od których oddzielone mogą być żeberkiem paraokularnym (łac. carina paraocularis). U niektórych pszczół, np. z rodzaju Augochlora, przednie ramiona tentorium i szew epistomalny przesunięte są ku dołowi, w związku z czym powierzchnie paraokularne nachodzą częściowo na nadustek w formie płatów paraokularnych (ang. paraocular lobes)[2].
U niektórych pszczół na powierzchniach paraokularnych leżą zagłębienia twarzowe, szczególnie rozwinięte u samic pszczolinkowatych[2][3]. Mogą one zachodzić również na ciemię[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Yury A. Pesenko, Józef Banaszak, Tomasz Cierzniak: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XXVI Błonkówki — Hymenoptera. Zeszyt 68b. Pszczołowate — Apidae. Podrodzina: smuklikowate — Halictinae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2002.
- ↑ a b c Charles Duncan Michener: The Bees of the World. Baltimore, London: Johns Hopkins University Press, 2000, s. 44-47.
- ↑ Mirosława Dylewska: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XXVI Błonkówki — Hymenoptera. Zeszyt 68d. Pszczołowate — Apidae. Podrodzina: Andreninae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000.