Przywilej czerwiński
Przywilej czerwiński nadany 23 lipca 1422 roku szlachcie polskiej przez króla Władysława II Jagiełłę na sejmie obozowym[1] w Czerwińsku nad Wisłą w zamian za udział w wojnie z zakonem krzyżackim.
Przywilej ten gwarantował[2][3]:
- nietykalność majątkową bez wyroku sądowego
- król nie mógł bić monety bez zgody rady królewskiej
- sądy miały sądzić według prawa pisanego
- nikt nie mógł być równocześnie starostą i sędzią ziemskim (zasada incompatibilitas, poszerzona później w postanowieniach przywilejów nieszawskich na urząd starosty z urzędem kasztelana i wojewody)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia powszechna PWN. ABCDEF, Tom 1. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 550.
- A. Prochaska, Przywilej czerwiński z 1422 r., „Przegląd Historyczny”, 1907, t. 4, nr 3, s. 283-296.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Historia sejmu polskiego. praca zbiorowa pod redakcją Jerzego Michalskiego. Tom I do schyłku szlacheckiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1984, s. 23.
- ↑ H. Samsonowicz, Historia Polski do roku 1795, wyd. 4 popr., Warszawa 1985, s. 98.
- ↑ Historia Polski. Kalendarium dziejów, t. 1: Pradzieje - 1655, red. A. Nowak, Kraków 2010, s. 239.