Radkowa Dziura I
49°14′13″N 19°52′00″E/49,236956 19,866558| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
8,5 m |
| Głębokość |
1,5 m |
| Deniwelacja |
1,5 m |
| Wysokość otworów |
1195 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
120 m |
| Ekspozycja otworów |
ku W |
| Data odkrycia |
1993 rok |
| Odkrywca |
R. Cygan |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-08.47 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′13″N 19°52′00″E/49,236956 19,866558
| |
Radkowa Dziura I – jaskinia w północnej ścianie Zbójnickiej Turni w zachodnich stokach Gubalca w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Wąwozie Kraków, poniżej Jaskini Poszukiwaczy Skarbów, na wysokości 1195 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 8,5 metrów, a jej deniwelacja 1,5 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi idący w dół, prosty korytarz zaczynający się w niewielkim, półokrągłym otworze wejściowym, a kończący zawaliskiem[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini występuje mleko wapienne i nacieki grzybkowe. Ściany są wilgotne, rosną na nich mchy, glony i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkrył R. Cygan w 1993 roku. Jej plan i opis sporządziła I. Luty przy pomocy R. Cygana i J. Iwanickiego (jr) w 1994 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-11-19].