Rajmund Duracz
kapitan administracji | |
Data i miejsce urodzenia |
10 września 1893 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
15 Szlisselburski Pułk Piechoty |
Stanowiska |
dowódca kompanii szkolnej |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Rajmund Duracz (ur. 29 sierpnia?/10 września 1893 w Dobrej, w pow. humańskim, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Anastazego i Faustyny z Jankowskich. Absolwent gimnazjum klasycznego w Humaniu (1915)[1] i Uniwersytetu w Kazaniu (1917). W 1914 powołany do armii rosyjskiej i skierowany do szkoły chorążych. Przez dwa kolejne lata pełnił w szkole podchorążych funkcję instruktora. W maju 1917 przeniesiony do 15 Szlisselburskiego pułku piechoty i wysłany na front niemiecki. Po rewolucji bolszewickiej wstąpił do III Korpusu Polskiego i służył w nim do rozbrojenia przez Austriaków[1].
W grudniu 1918 wstąpił do Wojska Polskiego, zweryfikowany w stopniu podporucznika, i wraz z 144 pułkiem strzelców kresowych walczył w wojnie 1920 r. Dowodził plutonem a następnie kompanią. W 1920 wyróżnił się w bitwie pod Kiwercami.
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku, służył w 71 pułku piechoty. W 1921 ukończył kurs doskonalenia oficerów piechoty w Warszawie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 2255. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 71 pułk piechoty[2][3]. W 1926 przeniesiony do 7 pułku piechoty Legionów. W 1928 był w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 187. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. Ukończył kurs w Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu. We wrześniu 1931 dostał przydział na stanowisko instruktora łączności w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy, a następnie objął stanowisko (1937) zastępcy dyrektora nauk[1]. Po zlikwidowaniu Szkoły Podchorążych (1938) przeniesiony do Korpusu Kadetów nr 2 w Rawiczu na stanowisko kierownika Kursu Przygotowawczego do Szkół Podchorążych. Po ewakuacji z Rawicza Korpusu Kadetów do Lwowa w sierpniu 1939, stawił się w Lesznie w 55 pułku piechoty zgodnie z rozkazem mobilizacyjnym.
W kampanii wrześniowej walczył w 55 pułku piechoty. Po 18 września wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Między 3 a 5.04.1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa LW bez numeru, poz. 100 z 1.04.1940[5]. Został zamordowany między 4 a 7.04.1940 przez NKWD w lesie katyńskim[6]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 15.05.1943. Figuruje na liście AM-224-2128[7] i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 02128[6]. Nazwisko znajduje się na liście ofiar w Nowym Kurierze Warszawskim z 22 czerwca 1943.
Późną jesienią 1939 rodzina dowiedziała się, że Rajmund Duracz przebywa w radzieckiej niewoli z kartki dostarczonej przez nieznanego żołnierza. 24 listopada 1939 doszła następna kartka, tym razem pocztą z kozielskiego obozu[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Miał żonę Stefanię i córkę Stefanię.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
- Dąb Pamięci posadzony przez: Zespół Szkół im. J. Koszczyca Witkiewicza w Kazimierzu Dolnym, ul. Nadwiślańska 9[8]. Certyfikat nr 002775/001044/WE/2010[9].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1938)
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Lubelska lista katyńska : księga pamięci Lubelskiej Rodziny Katyńskiej, 1997, s. 47 .
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 110.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 328, 441.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 23, 225.
- ↑ Jędrzej Tucholski , Mord w Katyniu, 1991, s. 597 .
- ↑ a b УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 318 .
- ↑ Amtliches Material zum Massenmord von Katyn, 1943, s. 224 .
- ↑ Dzień Katyński w Kazimierzu [online], Kazimierzdolny.pl [dostęp 2017-08-31] (pol.).
- ↑ Tomasz Lewandowski , Adam Nielski , Katyń - strona główna [online], www.katyn-pamietam.pl [dostęp 2017-09-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-02] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lubelska lista katyńska : księga pamięci Lubelskiej Rodziny Katyńskiej, Lublin, 1997, ISBN 83-227-0928-5.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5
- Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. Marka Tarczyńskiego, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2
- Kapitanowie administracji II Rzeczypospolitej
- Kapitanowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 7 Pułku Piechoty Legionów
- Oficerowie 71 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie III Korpusu Polskiego w Rosji
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1899
- Wykładowcy uczelni i szkół wojskowych II Rzeczypospolitej
- Zmarli w 1940