Ratusz w Rostarzewie
Wygląd
Na mapach: 52°07′59″N 16°12′00″E/52,133056 16,200000
nr rej. 350/30/A z 07.06.1952[1] | |
Dawny ratusz w Rostarzewie | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ budynku |
murowany |
Styl architektoniczny | |
Kondygnacje |
dwie |
Ukończenie budowy | |
Odbudowano |
1954[4] |
Właściciel |
Skarb Państwa |
Położenie na mapie gminy Rakoniewice | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu grodziskiego | |
52°07′59″N 16°12′00″E/52,133056 16,200000 |
Ratusz w Rostarzewie – zabytkowy, późnobarokowy budynek w Rostarzewie, pełniący niegdyś rolę ratusza i komory celnej[1][2].
Ratusz został wybudowany w 1768 roku[2][3][5][a].
Budynek został wybudowany z przejazdem pośrodku parterowej kondygnacji, który pełnił rolę komory celnej[2]. Wyróżnia go rzadko spotykany w budynkach tego typu czterospadowy dach kryty gontem, z którego wyrasta kwadratowa wieżyczka, także kryta deszczułką[2][3]. Na wieżyczce umieszczono zegar, a zwieńczono ją iglicą z gwiazdą[2]. Piętro jest oddzielone od parteru gzymsem kordonowym[2].
Gruntownie odrestaurowany w 2015 roku. Przepadł jednak mechanizm zabytkowego zegara, zdemontowany wiele lat przed remontem.[potrzebny przypis]
-
Zdjęcie z lotu ptaka, październik 2019
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ NID jako jedyne źródło podaje rok 1786, co jest zapewne czeskim błędem
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków na terenie województwa wielkopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 42. [dostęp 2013-10-05].
- ↑ a b c d e f g Roman Pawlak: Polska – Zabytkowe ratusze. Warszawa: Sport i Turystyka MUZA SA, 2003, s. 310. ISBN 83-7200-991-0.
- ↑ a b c Jerzy Kwiatek: Polska – Urokliwy świat małych miasteczek. Wyd. 3. Warszawa: Sport i Turystyka MUZA SA, 2006, s. 453. ISBN 83-7319-993-4.
- ↑ Barokowy Ratusz. Rostarzewo - lokalny serwis informacyjny. [dostęp 2013-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 października 2013)]. (pol.).
- ↑ Rostarzewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 796 .