Ratusz w Stuttgarcie
48°46′30″N 9°10′41″E/48,775000 9,178056 Widok fasady frontowej w 2011 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Marktplatz 1 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Hans Paul Schmohl i Paul Stohrer |
| Wysokość całkowita |
61 m |
| Rozpoczęcie budowy |
1953 |
| Ukończenie budowy |
1956 |
| Ważniejsze przebudowy |
2002–2004 |
Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
| 48°46′30″N 9°10′41″E/48,775000 9,178056
| |
| Strona internetowa | |
Ratusz w Stuttgarcie przy Marktplatz 1 jest siedzibą władz miasta Stuttgart, stolicy niemieckiego kraju związkowego Badenia-Wirtembergia. Po Ratuszu Staromiejskim z 1456 r. i Nowym Ratuszu z 1905 r., dzisiejszy ratusz z 1956 r. jest trzecim budynkiem w tym miejscu. Wieża z zegarem i carillonem ma 61 metrów wysokości[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Lokalizacja i otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Bezpośrednio przed ratuszem znajduje się rynek w Stuttgarcie, a niedaleko także kolegiata i Stary Zamek. Teren (dawnego) Starego Miasta położony jest w tylnej części ratusza. W podziemiach ratusza funkcjonuje Restauracja Ratskeller.
Połączenia komunikacyjne[edytuj | edytuj kod]
Ratusz w Stuttgarcie jest połączony z siecią transportu publicznego VVS poprzez przystanek o tej samej nazwie. Jest on obsługiwany przez różne linie kolei miejskiej i autobusów miejskich.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
W miejscu dzisiejszego ratusza w latach 1456–1899 znajdował się Ratusz Staromiejski w stylu niemieckiego renesansu. Po jego wyburzeniu, w latach 1905–1953 stał w tym miejscu Nowy Ratusz w stylu niemieckiego renesansu i gotyku flamandzkiego. Ten historyczny budynek został zbudowany w latach 1899–1905 wg projektu architektów Heinricha Jassoya i Johannesa Vollmera. Spłonął w 1944 r. podczas bombardowań alianckich w II wojnie światowej. Choć odbudowa była możliwa, podjęto decyzję o budowie nowego budynku ze względu na pogardę dla ówczesnej architektury zabytkowej. Po konkursie w 1950 r., w latach 1953–1956 wybudowano dzisiejszy ratusz, będący syntezą planów Hansa Paula Schmohla i Paula Stohrera. W nowym budynku zachowano fragmenty dwóch skrzydeł bocznych, a we wnętrzu nowej wieży ratuszowej – jako szkielet wewnętrzny – zachowano poprzednią, obniżoną w wysokości wieżę. Skrzydło od strony rynku zostało zaprojektowane w formie nawiązującej do stylu międzynarodowego[2][3][4]. W 1968 r. na rogu Hirschstrasse i Marktplatz ponownie zainstalowano rzeźbę Stuttgardia z 1905 r., zdjętą z ruin Nowego Ratusza przed jego wyburzeniem.
W latach 2002–2004 ratusz został odnowiony według projektu Belz, Kucher und Partner pod kierunkiem Waltera Belza za 26 milionów euro i dostosowany do najnowszych standardów technicznych, łącznie z wymianą okładziny wapiennej na elewacji[5].
Dzisiejszy ratusz ma 220 biur i 3 sale konferencyjne, z których największa ma 520 miejsc. Zatrudnionych jest około 270 pracowników[2].
Cechy szczególne[edytuj | edytuj kod]
Carillon[edytuj | edytuj kod]
Częścią budynku jest wieża z carillonem, który codziennie o 11:05, 12:05, 14:35, 18:35 i 21:35 na 30 dzwonach wygrywa wybrane pieśni ludowe[1].
Windy paternoster[edytuj | edytuj kod]
W foyer, starej części budynku i skrzydle od strony rynku znajdują się windy paternoster[6]. Windy komunikacyjne, które kursują po czterech piętrach ratusza, są wyjątkowe w porównaniu z 231 pozostałymi paternosterami w Niemczech[7], ponieważ w przeciwieństwie do większości innych paternosterów nie zostały zamknięte i są ogólnodostępne. Ostatni remont paternosterów trwał przez osiem tygodni latem 2015 roku i został zakończony 28 stycznia. Uroczyste uruchomienie wind po remoncie nastąpiło w lipcu 2015 r.[8] Od października 2019 r. do stycznia 2020 r. windy były nieczynne w celu wyjaśnienia kwestii odpowiedzialności za wypadek, który wydarzył się w jednej z wind[9]. Od czasu ponownego uruchomienia poprawiono zalecenia związane z bezpieczeństwem; służby porządkowe mają kontrolować korzystanie z wind podczas ważnych wydarzeń[10].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Nowa sala rady miasta, 1957 -
Widok z wieży Tagblatt na tylną część ratusza -
Jarmark bożonarodzeniowy przed ratuszem -
-
Nowy Ratusz po zniszczeniach w czasie II wojny światowej -
Winda paternoster (2019)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rathausturm-Führungen [online], Landeshauptstadt Stuttgart [dostęp 2024-05-07] (niem.).
- ↑ a b Bernhard Sterra, Marktplatz und Rathaus: Wiederaufbau nach 1945 [online], www.stadtlexikon-stuttgart.de [dostęp 2024-05-07] (niem.).
- ↑ Herbert Medek, Wolfgang Mayer, Wiederaufbau Stuttgart. Würdigung durch den Paul-Bonatz-Preis 1959 - 1983, Stuttgart: Landeshauptstadt Stuttgart, 2021, s. 18–21 (niem.).
- ↑ Judith Breuer, Stuttgart in Trümmern. Rolf Hirrlinger Fotos nach den Luftangriffen 1943 bis 1945., „Schwäbische Heimat”, 74, 2023, s. 37–38 (niem.).
- ↑ Martin Wörner, Architekturführer Stuttgart, Berlin: 3, 2006, s. 53 (niem.).
- ↑ Besucher [online], Landeshauptstadt Stuttgart [dostęp 2024-05-07] (niem.).
- ↑ PatList [online], flemming-hamburg.de, 19 lipca 2019 [dostęp 2024-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-19] (niem.).
- ↑ Says: Martin, Paternoster im Rathaus Stuttgart fährt wieder | KESSEL.TV [online], 28 lipca 2015 [dostęp 2024-05-07] (niem.).
- ↑ Barbara Czimmer, Rathaus in Stuttgart: Mann erleidet Bruch – Paternoster nach Unfall vorsorglich stillgelegt [online], stuttgarter-zeitung.de [dostęp 2024-05-07] (niem.).
- ↑ Christine Bilger, Rathaus Stuttgart: Am Paternoster steht bald Sicherheitspersonal [online], stuttgarter-nachrichten.de [dostęp 2024-05-07] (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ludwig Krinn (red.), Landeshauptstadt Stuttgart, Hochbauten 1994 – 2004, 2004, s. 55–56 (niem.).
- Bernhard Sterra, Marktplatz und Rathaus: Wiederaufbau nach 1945, [w:] Stadtarchiv Stuttgart: Digitales Stadtlexikon [online], 15 grudnia 2021 (niem.).