Przejdź do zawartości

Renata Ewa Pyz-Łukasik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Renata Ewa Pyz-Łukasik
Państwo działania

 Polska

doktor habilitowany nauk rolniczych
Specjalność: higiena żywności pochodzenia zwierzęcego
Alma Mater

Akademia Rolnicza w Lublinie

Doktorat

24 czerwca 2004
Wydział Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie[1]

Habilitacja

23 maja 2019 – weterynaria
Wydział Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie[1]

Uczelnia

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie

Okres zatrudn.

od 1996

Renata Ewa Pyz-Łukasik – polska lekarka weterynarii, doktor habilitowany nauk rolniczych, adiunkt na Uniwersytecie Przyrodniczym w Lublinie[2], specjalista od higieny żywności pochodzenia zwierzęcego[1].

Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]

W 1995 roku na Akademii Rolniczej w Lublinie uzyskała tytuł lekarza weterynarii. W 1996 roku została zatrudniona na tejże uczelni, a w 2004 roku na jej Wydziale Medycyny Weterynaryjnej uzyskała stopień doktora nauk weterynaryjnych na podstawie rozprawy pt. Zmienność zanieczyszczenia bakteryjnego mięsa i narządów wewnętrznych królików w zależności od pochodzenia surowca i czasu jego przechowywania[3][1], której promotorem był Krzysztof Szkucik[4]. W 2019 roku ta sama uczelnia nadała jej stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych w dyscyplinie weterynarii na podstawie pracy pt. Wartość odżywcza i bezpieczeństwo dla zdrowia konsumentów amura białego, tołpygi pstrej, jesiotra syberyjskiego i suma europejskiego[3][1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Dr hab. Renata Ewa Pyz-Łukasik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-05-17].
  2. dr hab. Renata Pyz-Łukasik [online], Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie [dostęp 2024-05-09].
  3. a b Dr hab. Renata Ewa Pyz-Łukasik, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-05-17].
  4. Zmienność zanieczyszczenia bakteryjnego mięsa i narządów wewnętrznych królików w zależności od pochodzenia surowca i czasu jego przechowywania w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2024-05-14].