Rezerwat przyrody Skarpa Wiślicka
49°49′13″N 18°47′26″E/49,820278 18,790556_Rezerwat_Przyrody_Skarpa_Wi%C5%9Blicka.JPG)
| |
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
12 listopada 1996 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
29,03 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Skoczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego  | |
| 49°49′13″N 18°47′26″E/49,820278 18,790556
| |
Skarpa Wiślicka – leśny, częściowy rezerwat przyrody we wsi Wiślica w gminie Skoczów, na północnym skraju Pogórza Cieszyńskiego. Utworzony zarządzeniem Ministra Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12.11.1996 r. (M.P. z 1996 r. nr 75, poz. 688) na powierzchni 24,17 ha. Obecnie zajmuje 29,03 ha[1].
Celem utworzenia rezerwatu było zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych cennych drzewostanów bukowych oraz łęgów z pomnikowymi okazami buka i jesionu.
Ochroną został objęty fragment stromego zbocza na lewym brzegu doliny Wisły w Wiślicy, wznoszącego się ponad drogą krajową nr 81 Katowice – Skoczów. Obszar rezerwatu budują margle i łupki cieszyńskie z fragmentami wapieni, pochodzące z górnej jury i kredy. Tworzą one specyficzny typ fliszu wapiennego, na którym rozwijają się gleby zasobne w węglan wapnia. Teren rezerwatu, rozciągający się pomiędzy 279 a 350 m n.p.m., przecinają liczne drobne jary i większe wąwozy, będące efektem naturalnych procesów erozyjnych.
Lasy Skarpy Wiślickiej należą do Nadleśnictwa Ustroń, leśnictwo Dębowiec. Zespołami leśnymi dominującymi w rezerwacie są:
W zespołach tych występują: buk, jesion, jawor, grab, wiąz, lipa drobnolistna, dąb szypułkowy i klon polny. Najstarszy fragment drzewostanu liczy około 140 lat. Rezerwat jest największym naturalnym skupiskiem wiązu górskiego na terenie Śląska Cieszyńskiego. Charakterystyczny dla tego terenu jest również dość liczny udział czereśni w drzewostanie.
Z terenu rezerwatu podaje się około 120 gatunków roślin naczyniowych. Runo leśne jest tu bogate, z wieloma gatunkami charakterystycznymi dla lasów siedlisk żyznych. Szczególnie charakterystyczne są dla rezerwatu rozległe obszary występowania czosnku niedźwiedziego (w porze jego kwitnienia specyficzną woń można poczuć nawet jadąc samochodem wymienioną wyżej drogą) oraz duża populacją cieszynianki wiosennej. Do gatunków podlegających ochronie ścisłej należą: storczyk blady (rzadko tu spotykany), śnieżyczka przebiśnieg, bluszcz pospolity, barwinek pospolity, skrzyp olbrzymi, wawrzynek wilczełyko, obrazki alpejskie. Gatunki objęte ochroną częściową to: kruszyna pospolita, pierwiosnek wyniosły, kopytnik pospolity, kalina koralowa, przytulia wonna, przylaszczka pospolita.
W środkowej części rezerwatu znajduje się obszar dawnego osuwiska z aktywnym źródliskiem z depozycją martwicy wapiennej. Wody źródła odznaczają się niewielkimi wahaniami temperatury w ciągu roku, odczynem alkalicznym oraz stałymi właściwościami chemicznymi. Teren wokół źródliska porośnięty jest charakterystyczną roślinnością ze skrzypem olbrzymim i kniecią błotną (kaczeńcem) oraz bogatą florą mszaków.
Z uwagi na aktywne źródliska i zjawisko czynnej depozycji martwic wapiennych (tufów i trawertynów) w ramach programu Natura 2000 rezerwat Skarpa Wiślicka wszedł w skład ostoi siedliskowej „Cieszyńskie Źródła Tufowe” PLH240001[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rezerwat przyrody Skarpa Wiślicka. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-10-16].
- ↑ Natura 2000 – Standardowy formularz danych „Cieszyńskie Źródła Tufowe” PLH240001. [dostęp 2018-10-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leszek Bernacki, Andrzej Blarowski, Zbigniew Wilczek, Osobliwości szaty roślinnej województwa bielskiego, Poznań: wyd. COLGRAF-PRESS, 1998, ISBN 83-86258-22-5, OCLC 749894651.
- Blarowski Andrzej, Gajczak Jerzy, Łajczak Adam i in.: Przyroda województwa bielskiego. Stan poznania, zagrożenia i ochrona, wyd. COLGRAF-PRESS, Poznań 1997, ISBN 83-86258-15-2;