Richard Lourie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Richard Lourie (ur. 16 lipca 1940 w Cambridge, Massachusetts[1]) – amerykański tłumacz, pisarz i krytyk literacki[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie litewskich imigrantów żydowskiego pochodzenia. Rozpoczął studia na wydziale anglistyki na Uniwersytecie Bostońskim, gdzie jednym z jego wykładowców był Robert Lowell. Niedługo po rozpoczęciu studiów przeniósł się na Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley[2]. W 1960 roku poznał Czesława Miłosza, od którego uczył się teorii przekładu. Za jego radą zdecydował się zarabiać w ten sposób na życie[2].

W 1969 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych za pracę poświęconą Andriejowi Siniawskiemu[2].

Był doradcą Hillary Clinton w sprawach rosyjskich w trakcie prawyborów prezydenckich Partii Demokratycznej w 2008 roku[3]. W maju 2013 przyleciał samolotem na III Międzynarodowy Festiwal Literacki im. Czesława Miłosza w Krakowie.

Dydaktyka[edytuj | edytuj kod]

W latach 1969–1972 pracował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz. W latach 1973–1974 był stypendystą na Cornell University, a następnie otrzymał stypendium naukowe na Harvardzie (w latach 1975–1977 i 1983–1985)[1].

Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]

Lourie tłumaczył na język angielski literaturę polską i rosyjską. Wśród ponad 40 tytułów są m.in. Mój wiek Aleksandra Wata, czy Widzenia nad Zatoką San Francisco Czesława Miłosza[2].

Na język angielski przetłumaczył m.in. teksty Aleksandra Wata, Czesława Miłosza, Tadeusza Konwickiego, Kazimierza Brandysa, Janusza Korczaka, Henryka Grynberga, Jarosława Iwaszkiewicza, Stanisława Barańczaka[4]. W 1982 roku przetłumaczył na język angielski wraz z Anthonym Miloszem film dokumentalny Robotnicy ’80, wyświetlany w Nowym Jorku[5].

Twórczość literacka[edytuj | edytuj kod]

W 1973 roku wydana została jego pierwsza książka Sagittarius in Warsaw, która otrzymała nagrodę im. Josepha Hanry’ego Jacksona[2]. Kolejną powieścią był thriller szpiegowski First Loyalty, wydany w 1983 roku, który został przetłumaczony na 11 języków i otrzymał nominację do Nagrody Pulitzera[2].

Kolejną książką była Grawitacja zero, wydana w 1985 roku[2].

Światową sławę zapewniła mu powieść Drapieżca. Polowanie na diabła, wydana w 1993 roku, która opisywała proces Andrieja Czikatiły[2]. Wydana w 1999 roku Autobiografia Stalina także odniosła ogromny sukces.

Ostatnia książka to Wstręt do tulipanów, wydana w 2007 roku.

Lourie prowadzi rubrykę w „The Moscow Times”, a jego artykuły ukazywały się w takich gazetach, jak „The New York Times”, czy „The Washington Post[2].

Twórczość oryginalna:

  • Sagittarius in Warsaw (1973)
  • First Loyalty (1983)
  • Grawitacja zero (1985)
  • Drapieżca. Polowanie na diabła (1993)
  • Autobiografia Stalina (1999)
  • Wstręt do tulipanów (2007)

Literatura faktu:

  • Russia Speaks: An Oral History From the Revolution To The Present (1989)
  • Biografia Andrieja Sacharowa (2002)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Richard Eliot Lourie [online], prabook.org [dostęp 2021-03-31] (ang.).
  2. a b c d e f g h i j Miłosz Festival [online], miloszfestival.pl [dostęp 2021-03-31] (pol.).
  3. Richard Lourie. About the Author [online], macmillan.com [dostęp 2024-03-04] (ang.).
  4. Jerzy Illg, Richard Lourie o związkach z Polską, Karolina Kopczyńska (tłum.), polityka.pl, 27 maja 2013 [dostęp 2021-03-31] (pol.).
  5. Vincent Canby: Workers '80, Poland's Labor Turmoil. nytimes.com, 4 lipca 1982. [dostęp 2024-03-03]. (ang.).