Przejdź do zawartości

Rozbicie więzienia w Opatowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rozbicie więzienia w Opatowie
II wojna światowa
Czas

12 marca 1943

Miejsce

Opatów

Terytorium

Polska pod okupacją III Rzeszy (Generalne Gubernatorstwo)

Przyczyna

plan uwolnienia osób więzionych przez reżim III Rzeszy

Wynik

uwolnienie 80 osób

Strony konfliktu
 Polskie Państwo Podziemne  III Rzesza
Dowódcy
Józef Wiącek ps. „Sowa”
Siły
oddział partyzancki Jędrusie
Straty
jeden zabity volksdeutsch
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia50°48′18″N 21°25′29″E/50,805000 21,424722

Rozbicie więzienia w Opatowie – akcja przeprowadzona przez oddział partyzancki „Jędrusie12 marca 1943; atak, o którego przeprowadzeniu zadecydował Antoni Żółkiewski ps. „Lin” miał na celu uwolnienie osób przetrzymywanych w więzieniu w Opatowie przez okupacyjny reżim III Rzeszy[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

11 marca 1943 roku reżim III Rzeszy po przegranej bitwie stalingradzkiej przeprowadzili w całej Polsce masowe aresztowania. Wielu spośród aresztowanych na ziemi opatowskiej stanowili członkowie oddziału „Jędrusie”. Decyzję o uwolnieniu aresztowanych w więzieniu w Opatowie podjął Antoni Żółkiewski ps. „Lin”[2], a odpowiedzialna za wykonanie rozkazu została Komenda Obwodu AK Opatów. Komendant tego obwodu zwrócił się po pomoc do „Jędrusiów”. Przywódca „Jędrusiów” Józef Wiącek ps. „Sowa” po rozmowie z komendantem placówki AK z Iwanisk, porucznikiem Chodurskim, podjął błyskawiczną decyzję o uwolnieniu aresztowanych[3]. Członkowie „Jędrusiów” mieli stanowić grupę uderzeniową, zaś żołnierze z miejscowej placówki Armii Krajowej mieli ubezpieczać akcję i osłaniać wycofujących się więźniów. Ostatecznie musiano jednak zrezygnować z ubezpieczenia od strony budynku, gdzie mieściły się żandarmeria, punkt obserwacyjno-lotniczy i koszary[3]. Bramę więzienia wysadzili Józef Wiącek ps. „Sowa” i Zbigniew Kabata ps. „Bobo”. Brama została wysadzona dopiero w czasie drugiego wybuchu, pierwszy tylko naruszył zawiasy. Strażnicy więzienni poddali się i z cel wypuszczono więźniów (część uwolnionych dołączyła do „Jędrusiów”). W czasie akcji wykonano wyrok na volksdeutschu Winnickim (komendant AK wydał na niego wyrok śmierci), zastępcy Landrata w Opatowie[4][5]. W wyniku akcji uwolniono około 80 osób, które miano wkrótce przewieźć do Ostrowca Świętokrzyskiego[6]. 29 marca 1943 roku oddział „Jędrusiów” przeprowadził akcję rozbicia więzienia w Mielcu[3], w wyniku której uwolniono 180 osób[7].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Przy bramie więziennej w Opatowie znajduje się tablica pamiątkowa upamiętniająca rozbicie więzienia w Opatowie[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rafał Staszewski, Tygodnik Nadwiślański – Rocznica spektakularnej akcji Jędrusiów, 18 marca 2021, s. 21.
  2. Opatów: 76 lat temu oddział „Jędrusie” uwolnił więźniów. [online], Radio Leliwa, 12 marca 2019 [dostęp 2021-03-22] (pol.).
  3. a b c d 70. rocznica rozbicia więzienia w Opatowie [online], Mielczanie, 12 marca 2013 [dostęp 2021-03-22] (pol.).
  4. 12 marca 1943 r. Oddział partyzancki „Jędrusie” rozbił więzienie w Opatowie i uwolnił 80 więźniów [online], nowahistoria.interia.pl [dostęp 2021-03-22] (pol.).
  5. Opatów. Rocznica brawurowego rozbicia niemieckiego więzienia przez oddział „Jędrusiów” [online], Nove Miasto, 12 marca 2021 [dostęp 2021-03-22] (pol.).
  6. Rafał Staszewski, Tygodnik Nadwiślański – Rocznica spektakularnej akcji Jędrusiów, 18 marca 2021, s. 21.
  7. 29 marca. W 1943 roku oddział podziemia rozbił więzienie w Mielcu, uwalniając 180 osób [online], TwojaHistoria.pl [dostęp 2022-08-16] (pol.).