Przejdź do zawartości

Rudiaeschnidae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudiaeschnidae
Bechly et al., 2001
Okres istnienia: kreda wczesna
145/100.5
145/100.5
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

ważki

Podrząd

Epiprocta

(bez rangi) Euepiproctophora
(bez rangi) Anisopteromorpha
(bez rangi) Trigonoptera
(bez rangi) Pananisoptera
(bez rangi) Neoanisoptera
Infrarząd

ważki różnoskrzydłe

(bez rangi) Euanisoptera
(bez rangi) Aeshnoptera
(bez rangi) Aeshnomorpha
(bez rangi) Panaeshnida
(bez rangi) Aeshnida
Nadrodzina

Cymatophlebioidea

Rodzina

Rudiaeschnidae

Rudiaeschnidae – wymarła rodzina ważek z infrarzędu różnoskrzydłych i nadrodziny Cymatophlebioidea. Obejmuje dwa znane rodzaje. Żyły w kredzie wczesnej na terenie współczesnych Chin[1][2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Ważki te miały duże, pośrodkowo stykające się oczy złożone[1][3]. Użyłkowanie skrzydła odznaczało się gałęziami żyłki radialnej tylnej pierwszą i drugą w odcinkach nasadowych równoległymi[4][3], a dalej rozbieżnymi. Druga gałąź żyłki radialnej tylnej była w części odsiebnej wyraźnie rozbieżna względem żyłki interradialnej drugiej[3]. Spłaszczony sektor radialny był dobrze wyodrębniony, zakrzywiony i oddzielony co najmniej trzema szeregami komórek od żyłki interradialnej drugiej. Pomiędzy żyłką interradialną drugą a gałęzią 3/4 żyłki radialnej tylnej nasadowo od sektora radialnego wychodziło od jednej do trzech ukośnych, pofalowanych i porozgałęzianych żyłek wtórnych[4][3]. Obecny był przynajmniej słabo wykształcony spłaszczony sektor medialny[1][3]. Gałąź 3/4 żyłki radialnej tylnej oraz żyłka medialna przednia były również pofalowane[3][4]. Pętla analna była powiększona. Żyłka pseudoanalna w tylnym skrzydle była słabiej wykształcona i silniej zygzakująca niż w przednim[3]. Odwłok u samców miał płaty genitalne na trzecim tergicie i zwieńczony był liściowatymi przysadkami odwłokowymi[1].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Takson ten został wprowadzony w 2001 roku przez Güntera Bechly’ego i innych jako monotypowa rodzina, obejmująca tylko rodzaj Rudiaeschna[5] opisany w 1996 roku przez Ren Donga i Guo Z. jako przedstawiciel Gomphaeschninae[6]. Bechly i współpracownicy umieścili Rudiaeschnidae wraz z Cymatophlebiidae w nadrodzinie Cymatophlebioidea[5]. W 2004 roku drugi rodzaj z tej rodziny, Fuxiaeschna, opisany został przez Lin Qibina i współpracowników[2]. W 2011 roku opisano nową, lepiej zachowaną od poprzednich skamieniałość z rodzaju Rudiaeschna, co pozwoliło na uzupełnienie diagnoz i potwierdziło siostrzaną relację między Rudiaeschnidae a Cymatophlebiidae[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Li Yongjun, Andre Nel, Ren Dong, Zhang Binglan, Sun Yat-Sen, Hong Pang. A new Chinese Mesozoic dragonfly clarifies the relationships between Rudiaeschnidae and Cymatophlebiidae (Odonata: Aeshnoptera). „Zootaxa”. 2802, s. 51–57, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2802.1.5. 
  2. a b Q.B. Lin, S. Zhang, D.Y. Huang. Fuxiaeschna hsiufunia gen. nov., spec. nov., a new Lower Cretaceous dragonfly from northwestern China (Aeshnoptera: Rudiaeschnidae). „Odonatologica”. 33, s. 437-442, 2004. 
  3. a b c d e f g Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Euanisoptera / Aeshnoptera, [w:] Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Odonata, Böblingen 2007.
  4. a b c Daran Zheng, Edmund A. Jarzembowski, Su-Chin Chang, Bo Wang, Haichun Zhang. New cymatophlebiid dragonflies from the Lower Cretaceous of China and England (Odonata: Anisoptera: Cymatophlebiinae, Valdaeshninae). „Cretaceous Research”. 90, s. 311-317, 2018. DOI: 10.1016/j.cretres.2018.05.003. 
  5. a b G. Bechly, A. Nel, and X. Martínez-Declòs, E. A. Jarzembowski, R. Coram, D. Martill, G. Fleck, F. Escuillié, M. M. Wisshak, M. Maisch. A revision and phylogenetic study of Mesozoic Aeshnoptera, with description of numerous new taxa (Insecta: Odonata: Anisoptera). „Neue Paläontologische Abhandlungen”. 4, s. 1-219, 2001. 
  6. D. Ren, Z. Guo. Three new genera and three new species of dragonflies from the late Jurassic of Northeast China. „Entomologica Sinica”. 3 (2), s. 95-105, 1996.