Rym zewnętrzny
Rym zewnętrzny – współbrzmienie, które łączy dwa słowa stojące w klauzulach dwóch różnych wersów[1].
- Ta łza, co z oczu twoich spływa,
- Jak ogień pali moją duszę,
- I wciąż mnie dręczy myśl straszliwa,
- Że cię w nieszczęściu rzucić muszę.
- Że cię zostawić tak znękaną
- I nic z win przeszłych nie odrobię -
- Ta myśl jest wieczną serca raną
- I ścigać będzie jeszcze w grobie.
- (Adam Asnyk, Ta łza)
W strofie mickiewiczowskiej dwukrotnie występuje rym wewnętrzno-zewnętrzny[2] (średniówkowo-klauzulowy) i raz rym zewnętrzny.
- Wyście krzepcy i zdrowi, jedzcie służyć krajowi,
- Niech litewskie prowadzą was Bogi;
- Tego roku nie jadę, lecz jadącym dam radę:
- Trzej jesteście i macie trzy drogi.