SFA-2
 Autobus SFA-2 | |
| Dane ogólne | |
| Producent | |
|---|---|
| Premiera |
1962 |
| Lata produkcji | |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typy nadwozia |
Autobus turystyczny klasy MIDI |
| Układ drzwi |
0-1-1 |
| Liczba drzwi |
2 |
| Silniki |
S530, 6550 cm³ |
| Moc silników |
92 kW (125 KM) |
| Skrzynia biegów |
mechaniczna, niezsynchronizowana |
| Liczba przełożeń |
5 |
| Długość |
8600 mm |
| Szerokość |
2490 mm |
| Wysokość |
3100 mm |
| Masa własna |
5500 kg |
| Masa całkowita |
8750 kg |
| Rozstaw osi |
4300 mm |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc ogółem |
33 |
| Liczba miejsc siedzących |
33 |
| Informacje dodatkowe | |
| ABS |
Nie |
| ASR |
Nie |
| EBS |
Nie |
| ESP |
Nie |
| Klimatyzacja |
Nie |
SFA-2 – polski prototyp autobusu turystycznego, skonstruowany w 1962 roku w Sanockiej Fabryce Autobusów.
Historia modelu
[edytuj | edytuj kod]W 1962 roku w Sanockiej Fabryce Autobusów podjęto prace nad skonstruowaniem nowego modelu autobusu turystycznego średniej pojemności. Efektem tych prac był prototypowy pojazd o oznaczeniu SFA-2, który planowany był jako następca rodziny autobusów San H25A i San H25B.
Samonośne, kratownicowo-szkieletowe nadwozie, projektu Zdzisława Beksińskiego, charakteryzowała nowatorska stylizacja: duża powierzchnia przeszklona, brak przetłoczeń oraz duża wysokość (3100 mm). Dolna część nadwozia o konstrukcji samonośnego kadłuba otwartego stanowiła element nośny. Część górna (okienna) była lekką konstrukcją szkieletową i nie przenosiła żadnych obciążeń powstających podczas pracy nadwozia. Poszycie zewnętrzne wykonane zostało z blachy stalowej. W prawej ścianie bocznej autobusu, pomiędzy przednią i tylną osią oraz na zwisie tylnym, umieszczone zostały jednoskrzydłowe drzwi. W lewej ścianie bocznej zastosowano drzwi przeznaczone dla kierowcy. Wnętrze o wysokości 1950 mm, przeznaczone było do przewozu 33 pasażerów na miejscach siedzących i charakteryzowało się wysoko umieszczoną podłogą, dzięki czemu do przestrzeni pasażerskiej nie wnikały wnęki kół. Pod podłogą umieszczone zostały bagażniki o ładowności 300 kg. Dostęp do ich przestrzeni możliwy był z boku i z tyłu.
Do napędu SFA-2 zastosowano opracowany w Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Motoryzacyjnego w Warszawie prototypowy 6-cylindrowy, rzędowy silnik wysokoprężny typu S530 o pojemności skokowej 6550 cm³ i mocy maksymalnej 92 kW (125 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 5-biegową manualną, niezsynchronizowaną skrzynią biegów. Silnik umieszczony został w przedniej części pojazdu nad osią kół przednich, napęd na koła tylne przekazywany był poprzez wał o konstrukcji rurowej. W układzie jezdnym zastosowano sztywną oś przednią o przekroju dwuteowym opartą na półeliptycznych resorach piórowych oraz hydraulicznych amortyzatorach ramieniowych. Tylny most napędowy z nową obudową o zwiększonym o 150 mm rozstawie kół, zawieszony został na półeliptycznych resorach piórowych, dodatkowo wspartych przez pomocnicze resory piórowe.
W ramach rozwoju konstrukcji SFA-2, planowano zbudować jeszcze prototypy w odmianie miejskiej oraz przedłużonej międzymiastowej[1]. Jednak dalszych prac oraz produkcji nie podjęto.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Łukasz Supel: Ocalić od zapomnienia - od Sanoka do Sana H 100. Infobus, 2 czerwca 2004. [dostęp 2009-09-09].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Zieliński: Polskie konstrukcje motoryzacyjne 1961-1965. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2008. ISBN 978-83-206-1671-2.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Opis i zdjęcia prototypu SFA-2 w serwisie Oldtimery.com. oldtimery.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-18)].