Salme Kann
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1881 r. |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
nauczycielka śpiewu, dyrektorka chóru |
| Narodowość |
Estońska |
| Rodzice |
Liisa Kann - matka, Hans Kann - ojciec |
| Krewni i powinowaci |
Kallista Kann - siostra |
Salme Kann (ur. 31 stycznia 1881 w Kanepi, zm. 26 października 1957 r. w Tartu)[1] – estońska pedagog, dyrektorka chóru.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była córką nauczyciela Hansa Kanna (1849–1932) i Liisy Kann (z domu Pettai, 1856–1936). Jej siostrą była lingwistka Kallista Kann. W latach 1902–1904 studiowała śpiew w Konserwatorium Petersburskim pod kierunkiem Jelizawiety Fiodorowny Zwanziger, w latach 1904–1906 pod kierunkiem Caroliny Ferni, a w latach 1906–1907 pod kierunkiem Teodora Leszetyckiego. Dyplom uzyskała w 1908 r. Następnie ukończyła studia w Mediolanie (1908) i Florencji (1909–1910)[1].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
W 1911 r. wróciła do Estonii. Podczas I wojny światowej pracowała jako pielęgniarka w Moskwie, Woroneżu i Penzie. Od 1920 r. mieszkała w Tartu, a od 1920 do 1930 r. pracowała jako prywatna nauczycielka śpiewu w tym samym mieście[2].
W 1926 r. założyła chór żeński „Valgelindi” przy tartuskim Związku Kobiet na rzecz Wstrzemięźliwości i była jego dyrektorką. W 1928 r. w Tartu powstało – za sprawą i pod przewodnictwem Salme Kann – Towarzystwo Śpiewacze Kobiet[1].
W latach 1940–1957 pracowała jako nauczycielka śpiewu klasycznego w Wyższej Szkole Muzycznej w Tartu (est.Tartu Kõrgem Muusikakool, od r. 1971 Heino Elleri Muusikakool)[3][4]. Od 25 sierpnia do 8 października 1944 r. była p.o. dyrektora szkoły[5]. Do jej uczniów należały m.in. następujące osoby: Margarita Miglau[6], Kalmer Tennosaar i Hele Rähn.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Lembit Ainsoo, Uno Ainsoo, 1000 tartlast läbi aegade, Tartu: MTÜ Liivimaa Mälu, 2003, s. 148.
- ↑ Ella Eelhein, Eesti muusika biograafiline leksikon, Tallinn: Valgus, 1990.
- ↑ Eller, Erna Saare mälestusi [online], Elleri Muusikakool, 21 października 2020 [dostęp 2024-05-20] (est.).
- ↑ Оскар Ида, Эстонские были, Narva: Sata, 2007, s. 207.
- ↑ Ajalugu | Heino Elleri Muusikakool [online], Elleri Muusikakool [dostęp 2024-05-20] (est.).
- ↑ Karl-Josef Kutsch, Leo Riemens, Großes Sängerlexikon, t. 4, Monachium: K.G.Saur, s. 3119.