Scandinavian Touring Car Championship – Elitserien i Racing

Scandinavian Touring Car Championship – Elitserien i Racing
Scandinavian Touring Car Championship – Racing Elite League
	; Logo serii
	2013
Państwo	Szwecja
Oficjalny skrót	STCC – Elitserien i Racing
Dyscyplina	wyścigi samochodowe
Organizator rozgrywek	FIA
Data założenia	2013
Partner TV	SVT
	Strona internetowa

Scandinavian Touring Car Championship – Elitserien i Racing (ang. Scandinavian Touring Car Championship – Racing Elite League) – seria powstała w 2013 roku w wyniku połączenia Scandinavian Touring Car Championship i Touring Car Team Association.

Spór STCC – TTA[edytuj | edytuj kod]

Po sezonie 2011 między Scandinavian Touring Car Championship a Touring Car Team Association wybuchł spór. Organizacja domagała się obniżenia kosztów i wprowadzenia mniej zawiłych zasad, niż te, które obecne były w Super 2000. Chcieli to osiągnąć, przez wprowadzenie podwozia typu silhouette, opartego na prototypie Solution-F. Władze serii STCC również pragnęły obniżenia kosztów, jednak chciały to uzyskać poprzez wprowadzenie zasad Next Generation Touring Car, którą rok wcześniej przyjęła seria British Touring Car Championship. Rozwiązanie to było tańsze niż samochody S2000, jednak droższe od rozwiązania, proponowanego przez TTA.

TTA utworzyła własną serię: TTA – Elitserien i Racing. W serii pojawiły się Saab 9-3 TTA, BMW M3 TTA, Volvo S60 TTA i Citroën C5 TTA. Samochody, tak, jak chciało TTA, miały podwozie Solution-F, silnik Nismo, a opony dostarczał koreański Hankook Tire. W sezonie brały udział zarówno te zespoły, które wcześniej należały do organizacji: Volvo Polestar Racing, Flash Engineering, Brovallen Design i WestCoast Racing, jak i nowe: Miele Professional Brovallen, fabryczny BMW Dealer Team WCR i Team Tidö.

STCC w tym czasie wciąż prowadziło swą serię, przyjmując samochody NGTC. Seria miała poparcie Volkswagena, który wystawił Scirocco z silnikiem 2.0 l, Chevroleta, wystawiającego Cruze'a o turbodoładowanej jednostce 1.6 l, i Hondy wystawiającej Civica. Były też prywatnie wystawiane Seaty Leony, Alfa Romeo 156, BMW 320, Audi A4, Opel Astra czy Mercedes C200. W pełnym sezonie udział wzięło 12 kierowców, w tym uczestnicy World Touring Car Championship Rickard Rydell, Michel Nykjær czy Jordi Gené. Kalendarz składał się z ośmiu rund – siedmiu w Szwecji i jednej w Norwegii.

Spór został zażegnany w 2013 roku. Seria, pod nazwą STCC – Elitserien i Racing, przyjęła przepisy bezpośrednio z TTA – konstrukcja typu silhouette, oparta na Solution F z 3,5-litrowym silnikiem V6, na oponach firmy Hankook.

Format weekendu[edytuj | edytuj kod]

Treningi[edytuj | edytuj kod]

W czasie weekendu odbywają się dwa, 30 minutowe treningi wolne.

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje podzielone są na trzy części. W Q1 udział biorą wszyscy zawodnicy, a sesja trwa 15 minut. Q2 trwa 10 minut i bierze w niej udział 8 najlepszych kierowców z Q1. W Q3 udział bierze 5 najlepszych zawodników z Q2. Trzecia część kwalifikacji trwa 6 minut.

Wyścigi[edytuj | edytuj kod]

Podczas niektórych rund rozgrywany jest jeden 40 minutowy wyścig, a w pozostałych dwa 20 minutowe.

Zasady[edytuj | edytuj kod]

Punktacja[edytuj | edytuj kod]

W serii obowiązuje punktacja, obowiązująca m.in. w Formule 1.

Pozycja	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
Punkty	25	18	15	12	10	8	6	4	2	1

Samochody[edytuj | edytuj kod]

Nadwozie[edytuj | edytuj kod]

Każdy zespół zajmuje się produkcją karoserii. Są one zrobione z włókien węglowych. Samochody sprawdzane sprawdzane są w tunelu aerodynamicznym Volvo. Tylne skrzydło ma 1,6 m szerokości.

Koła i hamulce[edytuj | edytuj kod]

Koła ogumione 18-calowymi oponami dostarczanymi przez Hankook Tire. Są to te same opony, jakie dostarcza ta firma do serii Deutsche Tourenwagen Masters. Dostarczane są dwa rodzaje opon: slicki i deszczowe. Układ hamulcowy składa się z wentylowanych tarcz stalowych. Z przodu mają one średnicę 370 mm, zaś z tyłu 360 mm. Na felgach znajduje się jedna śruba na środku, co pozwala na szybką zmianę kół.

Silnik[edytuj | edytuj kod]

3,5 litrowy silnik V6 zamontowany jest pośrodku samochodu, tuż za plecami kierowcy. Silnik rozwija moc ponad 400 KM. Sześciobiegowa skrzynia biegów posiada łopatki przy kierownicy. Samochód napędzany jest na tylną oś.