Scybalocanthon aereus
Scybalocanthon aereus | |||
(Schmidt, 1922) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Scybalocanthon aereus | ||
Synonimy | |||
|
Scybalocanthon aereus – rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych i podrodziny Scarabaeinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1922 roku przez Adolfa Schmidta na łamach „Archiv für Naturgeschichte” pod nazwą Canthon aereus. Jako lokalizację typową wskazano Amazonię[1][2]. Do rodzaju Scybalocanthon przeniesiony został w 1956 roku przez Francisca Silvéria Pereirę i Antonia Martíneza[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 7,9 do 10 mm, w zarysie owalnym z zaokrąglonymi bokami, matowym wskutek mikroziarenkowania. Głowa jest brązowa, o nadustku zaopatrzonym w dwa małe, trójkątne, pośrodkowe ząbki na krawędzi przedniej. Przedplecze jest żółte, o przednich narożach mających kąt 85° i regularnie zakrzywionych brzegach bocznych. Brązowe pokrywy mają wąskie, wgłębione, błyszczące, niewyraźnie punktowane rzędy, z których ósmy na przedzie ma żeberko. Spód tułowia jest brązowy z żółtymi bokami hypomerów. Barwa odnóży jest brązowa z wyjątkiem ud ostatniej pary, które albo są żółto-czarne albo jednolicie metalicznie zielone. Odwłok, zarówno spód jak i pygidium, mają żółty kolor. Genitalia samca mają lekko niesymetryczne, na szczycie prawie prostokątne paramery o niemal prostych krawędziach brzusznych, a krawędziach grzbietowych zakrzywionych dowewnętrznie w części nasadowej i środkowej, a dalej prawie prostych. W endofallusie występuje okrągły z prawie prostą rączką skleryt peryferyjny górny prawy, I-kształtny skleryt peryferyjny frontolateralny bez szczecinek czy mikroszczecinek w pobliżu, naprzeciwległe i podłużne skleryty osiowy i podosiowy oraz nieregularnie I-kształtny skleryt dodatkowy[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad spotykany w nizinnych lasach deszczowych i lasach bagnistych. Osobniki dorosłe żerują na odchodach i padlinie[2].
Gatunek neotropikalny, znany z brazylijskich stanów Acre i Mato Grosso oraz Peru i Boliwii[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Schmidt. 1. Bestimmungstabelle der mir bekannten Canthon-Arten. 2. Verbretungsgebiete der Canthon-Arten. 3. Neubeschreibungen von Canthon, Saproistes, Mendidius, Euparia und Ataenius. „Archiv für Naturgeschichte”. 88A (3), s. 61–103, 1922.
- ↑ a b c d Fernando A.B. Silva, Marcely Valois. A taxonomic revision of the genus Scybalocanthon Martínez, 1948 (Coleoptera: Scarabaeidae: Scarabaeinae: Deltochilini). „Zootaxa”. 4629 (3), s. 301–341, 2019. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4629.3.1.
- ↑ F.S. Pereira, A. Martínez. Os gêneros de Canthonini Americanos (Col. Scarabaeidae). „Revista Brasileira de Entomologia”. 6, s. 91–192, 1956.