Serowa Dziura
49°14′11″N 19°51′54″E/49,236419 19,865100| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
9,5 m |
| Deniwelacja |
4,4 m |
| Wysokość otworów |
1250 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
150 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
30 czerwca 2007 roku |
| Odkrywca |
A. i M. Ciszewscy, J. Nowak i E. Wójcik |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-08.69 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′11″N 19°51′54″E/49,236419 19,865100
| |
Serowa Dziura – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejścia do niej położone są w północnej ścianie Zbójnickiej Turni opadającej do Wąwozu Kraków, w pobliżu jaskini Dzwonnica, na wysokości 1250 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 9,5 metrów, a jej deniwelacja 4,4 metra[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi ciasna i stromo idąca do góry szczelina, do której prowadzą z powierzchni cztery niewielkie, koliste otwory. Tylko dwa z nich są na tyle duże, że możliwe jest wejście przez nie do jaskini[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe. Ściany są suche, brak jest na nich roślinności[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli A. i M. Ciszewscy, J. Nowak i E. Wójcik w 2007 roku. W tym też roku jej pierwszy plan i opis sporządzili J. Nowak i J. Ślusarczyk[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-11-05].