Snooker Shoot-Out 2011
Wygląd
| ||||
![]() | ||||
Liczba uczestników |
64 | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce | ||||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break |
Snooker Shoot-Out 2011 – pierwsza edycja turnieju Snooker Shoot-Out. Zawody odbyły się w dniach 28 – 30 stycznia 2011 roku w Circus Arena w Blackpool. Turniej jest wzorowany na nieistniejących już zawodach Pot Black.
Nagrody finansowe[edytuj | edytuj kod]
Zwycięzca: 32,000£
Finalista: 16,000£
1/2 finału: 8,000£
1/4 finału: 4,000£
Last 16: 2,000£
Last 32: 1,000£
Last 64: 500£
Najwyższy break: £2,000£
Łączna pula nagród: £130,000£
Wyniki turnieju[edytuj | edytuj kod]
W turnieju wzięło udział 63 zawodników (Liang Wenbo wycofał się, oddając walkowerem swój pierwsze mecz), rozegrano 62 spotkania. Losowanie par pierwszej rundy miało miejsce 28 listopada 2010 roku. Turniej nie posiadał drabinki: kojarzenia par w każdej z rund miało miejsce tuż przed jej rozpoczęciem.
Runda 1[edytuj | edytuj kod]
Tony Drago w/o–w/d
Liang Wenbo
Mark Allen 34–71
Ryan Day
Stephen Lee 62–34
Michael Holt
Nigel Bond 46–24
Joe Jogia
Stephen Hendry 29–55
Fergal O’Brien
Robert Milkins 82–6
Martin Gould
Andrew Higginson 27–16
Jamie Burnett
Tom Ford 84–0
Stephen Maguire
Ding Junhui 15–71
Dominic Dale
Jimmy White 28–62
Ali Carter
Michael Judge 26–72
Alan McManus
Mark Williams 7–93
John Higgins
Ronnie O’Sullivan (113)–0
Marco Fu
Peter Ebdon 24–69
Steve Davis
Jimmy Michie 21–32
Marcus Campbell
Mark King 79–0
Jimmy Robertson
Barry Pinches 15–106
Neil Robertson
Peter Lines 65–24
Barry Hawkins
Shaun Murphy 28–30
Rory McLeod
Alfie Burden (106)–0
Matthew Selt
Ricky Walden 0–130
Joe Perry
Judd Trump 52–31
Dave Harold
Graeme Dott 99–16
Matthew Couch
Jamie Cope 1–81
Ken Doherty
Adrian Gunnell 85–30
David Morris
Gerard Greene 38–55
Rod Lawler
Matthew Stevens 36–67
Mike Dunn
Stuart Pettman 41–35
Bjorn Haneveer
Joe Swail 6–49
Mark Davis
Andy Hicks 34–44
Mark Selby
Anthony Hamilton 70–31
Anthony McGill
Stuart Bingham 51–31
Ian McCulloch
Runda 2[edytuj | edytuj kod]
Nigel Bond 96–0
Stephen Lee
Mark Davis 30–31
Judd Trump
Marcus Campbell 67–1
Andrew Higginson
Mike Dunn 66–59
Alfie Burden
Robert Milkins 54–9
Tom Ford
Stuart Bingham 37–34
Adrian Gunnell
Rory McLeod 61–57
Tony Drago
Mark Selby 89–6
Stuart Pettman
Peter Lines 54–47
John Higgins
Alan McManus 49–50
Neil Robertson
Rod Lawler 34–93
Ronnie O’Sullivan
Ali Carter 48–57
Fergal O’Brien
Dominic Dale 15–52
Anthony Hamilton
Mark King 120–0
Steve Davis
Joe Perry 25–83
Ken Doherty
Ryan Day 53–40
Graeme Dott
Runda 3[edytuj | edytuj kod]
Mark King 61–5
Fergal O’Brien
Nigel Bond 47–45
Rory McLeod
Stuart Bingham 6–46
Mike Dunn
Judd Trump 39–37
Peter Lines
Ryan Day 22–48
Robert Milkins
Neil Robertson 63–13
Ken Doherty
Ronnie O’Sullivan (129)–0
Mark Selby
Marcus Campbell 88–0
Anthony Hamilton
Ćwierćfinały[edytuj | edytuj kod]
Robert Milkins 50–27
Judd Trump
Mark King 23–29
Nigel Bond
Neil Robertson 49–57
Marcus Campbell
Ronnie O’Sullivan 97–14
Mike Dunn
Półfinały[edytuj | edytuj kod]
Nigel Bond 55–14
Marcus Campbell
Robert Milkins 72–35
Ronnie O’Sullivan
Finał[edytuj | edytuj kod]
Nigel Bond 62–23
Robert Milkins
Breaki stupunktowe[edytuj | edytuj kod]
- 129, 113 Ronnie O’Sullivan
- 112 Mark King
- 106 Alfie Burden