Solniska (Pasmo Solnisk)
 Widok z SST Pod Solniskiem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
849 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°41′27,0″N 19°29′03,4″E/49,690833 19,484278
| |
Solniska – szczyt w Paśmie Solnisk o wysokości 849 m n.p.m.[1], które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[2], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[3], a w najszerszym ujęciu do Beskidu Żywieckiego[4].
Solniska są drugim pod względem wysokości szczytem Pasma Solnisk (po Czarnej Górze), które od nazwy tego szczytu wzięło swoją nazwę. Nazwa szczytu zaś pochodzi od słowa solniska oznaczającego miejsce, w którym wykładano dla owiec sól do lizania[4]. Solniska wznoszą się w środkowej części Pasma Solnisk, pomiędzy wierzchołkami Opuśniaka (819 m) i Jaworzyny zwanej też Dzikasową Górą (825 m). Północno-zachodnie stoki Solnisk opadają do doliny Lachówki, południowo-wschodnie do doliny Stryszawki. W większości są zalesione, ale pola i osiedla miejscowości Stryszawa od doliny Stryszawki podchodzą aż do samego wierzchołka Solnisk i zajmują grzbiet między nią a Jaworzyną. Na tym bezleśnym grzbiecie znajduje się osiedle Wsiórz, a w nim zabytkowa dzwonnica loretańska. Miejsce to jest dobrym punktem widokowym[5].
Przez wierzchołek Solnisk nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny, jednak wschodnie i północne podwierzchołkowe stoki (osiedla Lechówka i Wsiórz) trawersują dwa szlaki turystyczne[5].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Lachowice – Wsiórz – Opuśniok – przełęcz Cicha – Jałowiec
przełęcz Hucisko – SST Pod Solniskiem – Wsiórz – Stryszawa (Siwcówka)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
- ↑ a b Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 11, 318, 330–333, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.